Ne zaman hayata tutunmaya çalışsak tuttuğumuz yerler kırıldı. Sağlam olmadığından değil, yükümüz ağır. Ben de hissediyorum zaten, sanki hayatın tüm yükü sırtımdaymışcasına. Biz hayatı düşe kalka öğrenmek için çabalıyoruz. Oramızı buramızı kanata kanata. Kanatmak dediysem gözle görülecek şekilde değil. Çünkü içimiz kanıyor. Kalbimiz, organlarımız. Sanki bacaklarımın gücünü kessem tüm bu yükün altında kalacağım gibi hissediyorum. Zoraki de olsa adım atıyorum. Çünkü ne demişler; kaybedince değil, vazgeçince yenilirsin.
-Batuhan SANAT
