Ağlatan değil ağlatılan oldum hep hayatta. Onlar ağlattı ben ağladım. Onlar gitti ben ağladım. Onlar üzdü ben ağladım. Ben kimse üzülmesin kimse kırılmasın diye uğraşırken her defasında paramparça buldum kendimi. Ben incitmedim sizi. Kırdığınız yerler kesti bir yerlerinizi. En çok da sevdiğim, güvendiğim insanlardan kazık yediğim gün parçalandım. Öldüm. Sonra katil oldum. Güvenimi katlettim. Çünkü saf ve iyi kalpli olduğum için yüzüme gülenlere güvendim. Ana yüreği derler ya; Bir ana bile çocuğunu sokağa atıp gidebiliyorsa, bana güvenden bahsetmeyin. Çünkü güven denilen şey insanın uydurduğu saçmalıktan ibaret değil.
-Batuhan SANAT
