Taong 1536.
Magara ang silid na naa-adornohan ng mamahaling chandelier at makukulay na tapestry. Nakalarawan ang karangyaan sa bawat sulok ng silid. Mula sa gintong palamuti hanggang sa taong nakaupo sa taas ng trono’y kumikinang. Nakalarawan ang sopistikasyon sa mga ito. Ang haring si Henry ay napakatikas sa suot nito katabi ang reynang si Catherine. Ang Hari’t Reyna’y animo D’yos na tinitingala ng mga nasasakupan nito.
Ang mga dugong maharlika’y tinitingala’t hinahanggaan ng karamihan, tila ba banal ito sa kanilang paningin. Na kung tutuusin ang mga ito’y makasalanan din katulad ng nakakarami. Ang sobra-sobrang paghanga’y nakakabulag. Patunay rito ang pagsasawalang bahala ng mga ito sa katotohanang ang parehong Hari’t Reyna’y magpinsang buo. Hindi ba’t ganid ang mga ito? Nagpapakasal ang magkakapamilya para mapanatili ng mga ito ang kayamanang taglay.
Ang isiping ito’y naglalaro sa isip ng Reyna. Maging siya’y biktima lamang ng tradisyong ito. Kahit na kalian ay hindi n’ya ginustong makasal kay Henry. Silang maharlika’y nakapag-aral naman, at natutunan n’ya sa agham na mali ang magkaroon ng sekswal na relasyon sa malapit na kamag-anak. Hindi n’ya mawari kung bakit tila bale-wala ang katotohanang iyon sa kanilang ninuno.
Naglandas ang mga luha sa mata ng Reyna Catherine. Malalim na ang gabi. Sa kabilang silid ay rinig na rinig n’ya ang halinghing at ungol ni Henry at ng babae nitong si Mary na naturingang Royal Mistress. Hindi lingid sa kanyang kaalaman na may ibang babaeng kinakalantari ang kanyang asawa. Hindi rin ito ang dahilan ng kanyang pagluha. Kung paanong ang dilim na kanyang silid ay laging nagpapa-alala sa minamahal n’yang si Edward.
Si Edward na minahal n’ya sa edad na katorse. Nakilala n’ya ang lalaki sa isang piging na dinaluhan ng mga dugong bughaw. Ito’y anak ng Duke ng Lancaster.
Ang unang pagkikita ng dalawa animo’y isang disgrasya. Isang matamis na digrasya. Natapon ang ini-inom na alak ng lalaki sa damit ng babae. Kagya’t ang ginoo’y humingi agad ng patawad. Ang gabing iyon ay naging simula ng kanilang pagkakaibigan hangang sa magka-ibigan.
Ngunit sinong mag-aakala na darating ang puntong kailangang mamaalam ng isa,
May ngiti sa labi si Catherine nang pumunta sa tagpuan nila. Wala sa hinagap na iyon ang huli nilang pagkikita.
Ang huli nilang pagkikita’y isang grasya. Mapait na grasya. Sa hardin ng palasyo sa lilim ng gabi dumating Edward, na kanyang ina-asahan.
Hindi niya mawari ang pakiramdam n’yang nangangamba. Pagkarating nito sa kanilang tagpuan ay agad siyang yinakap nito ng napaka-higpit at bumulong ng pag-mamahal sa kanyang tainga na kumiliti sa kanyang sistema. Sunod ay hinaplos nito ang kanyang mukha tila ba mini-memorya ang bawat parte niyon.
“Mahal kita, Catherine,” pabulong na wika ni Edward. Kapwa nakapikit ang kanilang mga mata’t magkapatong ang mga noo.
Hindi malaman ni Catherine kung ano ang problema ng lalaki. Napansin na lang niya ang pagtulo ng mga luha nito. Kumikinang iyon sa liwanag ng gabi.
Yumuko ang lalaki. Ang babae nama’y awtomatikong nag-angat ng mga paa at sinalubong ang labi ng lalaki. Magkahalong alat at tamis ang kanilang natikman. Ang halik, ang hardin, ang buwan at dilim, alin man sa mga iyon ay tila bumagay sa napaka-romantikong senaryong iyon. Ang naganap ay tila ba sadyang inayon ng sandaigdig.
Mula sa simpleng halik,naging malikot ang kanilang mga kamay. Magaslaw. Mula sa batok, naglakbay ang kamay ni Edward pababa at pataas ulit. Malikot. Naghahanap. Hanggang sa matunton nito ang malambot na dibdib ni Catherine. Pinisil. Piniga. Pinagsawaan.
Samantalang ang babaeng nadadarang , di mawari kung saan ipu-puwesto ang kamay. Sa batok, sa buhok, o sa katawan.
Kung paanong ang kahubdan ng dalawa’y tila sining sa ilalim ng buwan. Sa unang kadyot ay lumuha. Masakit. Lumuha pagka’t masakit. Hinagkan ng lalaki ang babae na tila ba maalis niyon ang kirot. Masakit. Masakit na sumarap . Ang halinghing ng babae’y naging napakagandang musika. Ang luhang tumulo’y naging glorya.
Isang pagyugyog ang nagpabalik sa ulirat ni Mika. Nakasimangot na lumingon ito sa kanyang likod.
“Problema mo ba? Kita mo namang nagbabasa ako, o,” wika nito sa kaibigang bumulabog sa konsentrasyon n’ya.
“E, mukha ka ng nasa ikapitong glorya, a. Di mo na nga kami napapansin, kanina ka pa namin kinaka-usap. Tungkol saan ba ‘yan?”
“Hisfic ‘to. Basahin mo na lang ‘to pagkatapos ko, panira ka naman, e. Pero alam mo yun buti pa sa Royal Family, legal ang incest.” Agad namang natameme ang babae sa tinuran. Nadulas na naman s’ya.
“Anong mabuti pa sila?! Kadiri, a!”
Ano namang katangahan ang pumasok sa isip n’ya at nasabi n’ya iyon. Dumako naman ang tingin n’ya sa pinsan n’yang nasa mesa lang din nila. Kumikinang ang mata nito na tila ba may ibig ipag-kahulugan.
“Wala, joke lang ‘yun. Tsaka, alam ko namang mali ‘yun.” turan n’ya sabay tawa ng malakas. Nakita n’yang napapa-iling na lang ang pinsan n’ya.
“ Sa pag-ibig, walang tama o mali, mayroon lang nasasaktan.” saad naman ng kaibigan n’yang si Rhea. N
Wala nga bang tama o mali? Muling napadako ang tingin niya kay Nathan, hindi mababakasan ng reaksyon ang mukha nito na nakatingin lang din sa kanya.
“Nathan, ibili mo naman ako ng Napkin, o.” Agad kaming naghalakhakan sa sinabi ni Grace, nobya ni Nathan. Nautusan na naman. Napangiti na lang ako. “Mika, samahan mo naman ako sa banyo, o.” Tumayo naman ako’t inabresete ang aking kamay sa kanya.
“Nathan, isunod mo na lang sa banyo ang napkin.” Nakangiting turan ni Grace. Tila ba tuwang-tuwa ito sa pinapagawa sa nobyo.
Napapa-iling na lang si Mika sa kakulitan ni Grace.
Nang nasa banyo na sila ‘y agad s’yang kina-usap ni Grace. “Alam mo, Mika. May naa-amoy akong kaka-iba sa inyo ni Nathan,” Hindi niya akalaing magiging ganon kadirekta ang kaibigan n’ya.
“O, ano naman ‘yon?” ang tanong n’ya sabay tawa.
“Basta!” ang sabi lang nito at ngumiti sa kanya. Napansin naman n’ya ang paglamlam ng mata nito. “Ihi na muna ako, pagkarating ni Nathan kunin mo na lang yung napkin, a?” Tumango naman siya bilang sagot dito.
Nag-abang si Mika sa labas ng banyo kay Nathan. Hindi man lang ito ngumiti sa kanya. Pinaningkitan s’ya nito ng mata. “Tumigil ka na, Mika.” turan nito sa nag-gigiritang ngipin.
“Mahal namin ang isa’t-isa, Nat.” saad n’yang nakayuko ngunit nakangiti.
“Ang baboy n’yong mag-ama.” Napapailing na lumakad palayo si Nathan.
Pero alam ng lalaki sa loob-loob n’ya naroon ang espesyal na pagtingin n’ya sa pinsan.
Sa tuwing dumadako ang tingin niya rito,pakiwari niya’y ina-anyayahanan siya nito patungo sa langit. Ang mga mata nito’y tila’y nangungusap ng mga katagang, Masdan mo ang aking mata‘Di mo ba nakikitaAko’y lumilipad at nasa alapaap na Gusto mo bang sumama? Hindi niya mawari kung bakit ganoon na lang ang atraksiyon n’ya para rito.
