Tekrar o adama baktığımda olduğu yerde dikildiğini görmek merak uyandırmıştı.
"Cehennem olun hepiniz! Gereksiz yara bantlarına, bu boktan yara bandı fabrikası açanların ağzına tüküreyim ben! Anasını sattığımın yara bantları!" Diyerek bağırmaya başl...
Merhabalar! Nasılsınız? Hayat nasıl gidiyor, neler yapıyorsunuz?
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.
Keyifli okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
__________
Yine her zamanki saatinde fabrikadan çıkmıştık. Ayşe annesinin rahatsızlandığı haberini aldığı için neredeyse uçarak eve gitmişti. Onun için üzülüyordum ama bu kesinlikle acıma değildi. Birine acımak benim ne haddimeydi?
Bakışlarımı etrafta gezdirdiğimde Mahir'i görmek beklemediğim ama olmasını umduğum bir şeydi. Salık saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırırken ona doğru yürümeye başladım. Aynı anda o da bana doğru adımlamaya başlamıştı. Ortada buluştuğumuzda ellerimi saçımdan çektim.
"Nasılsın Mahir?" Dediğimde dudakları kıvrıldı.
"İyiyim, ya sen?"
"Ben de iyiyim."
"Yürüyelim mi beraber?" Yine kapüşonunun kollarıyla oynamaya başlamıştı.
"Olur." Dediğimde ikimiz de yan yana yürümeye başladık. Nereye gittiğimiz de belli değildi halbuki. Sadece beraber yürüyorduk.
"Mahir." Tereddütle söyledim adını.
"Efendim?" Göz ucuyla kafasını bana çevirdiğini görmüştüm.
"Şey, yüzünü neden sarıyorsun?" Adımlarını durdurduğunda ben de durdum ve bedenimi ona doğru çevirdim. Artık karşı karşıyaydık.
"Sana bunun seni ilgilendirmediğini söylemiştim Melisa."
"Ama biz arkadaşız, öyle değil mi?"
"Arkadaş olmamız sana her şeyimi anlatacağım anlamına gelmiyor Melisa." Yutkundum ve saçımı tekrar kulağımın arkasına sıkıştırdım. Bana hiç yardımcı olmuyorlardı.
"Ama merak ediyorum. Hem belki sana yardım edebilirim." Dudaklarından alaycıl bir kıkırtı yükseldi. Bu kıkırtı daha sonra kahkahaya dönüştü.
"Ruhumdaki izleri, yüzümü sardığım gibi saramazsın ya Melisa?" Niye öyle bakıyordu?
"Mahir bak, geçmişte ne yaşadın bilmiyorum ama-" Sözümü keserek benden bir adım uzaklaştı.
"Sana bu konunun seni ilgilendirmediğini söyledim! Neden ısrar ediyorsun ki? Ha! Neden yüzümü bu kadar merak ediyorsun? Yüzümü görmeden benimle konuşamaz mısın? Yüzümü görmeden benimle uyuyamaz mısın? Yüzümü görmeden kedi besleyemez miyiz? Neden Melisa? Neden?" Ağlayarak söylediği sözlerden sonra yere oturmuş ve dizlerini kendine çekmişti. Yaptığı bu hareket karşında kalbimin ezildigini hissettim. Kollarını bacaklarının etrafına dolayarak, alnını diz kapaklarına yasladı ve ağlamaya devam etti.
