ဂန္တဝင်၌တွယ်ငြိခြင်း
အပိုင်း ၁၇
သည်လိုနှင့် သော်က၊ ရာဟု နှင့်
အစေခံတစ်ယောက်သာ အရင်
ရွာသူကြီး အိမ်သို့ ထွက်လာကာ
ရေချိုးရန် ထွက်လာခဲ့လေသည်။
ည ကားတိတ်ဆိတ်လျက်ရှိသည်
အရှေ့ မှ ကညင်ဆီမိီးတိုင် ကိုင် ကာသွားနေသော အစေခံကြောင့် လမ်းမ ကို
ရှင်းရှင်း လင်းလင်းမြင်ရသည်။
သို့သော်
ရာဟု နှင့်သော်က ကား စကားပင် မဆို
မိကြ အတွေးကိုယ်ဆီနှင့်။
"ရှေ့နား က အိမ်က သူကြီးအိမ်ပါဘဲ ဗျ"
အိမ်ခြေ လေးငါးဆယ်ခန့်ရှိသော ရွာကြီး ၏ အလယ်၌ ခန်းနား စွာ ဆောက်ထားပါသော အိမ်ကြီးကိုတွေ့ရလေသည်။
အစေခံ ကောင်လေးကား
ဝန်းခြံ အနောက်ဘက်ရှိ
ရေကန် ကို တန်း၍ ခေါ်သွားလေရာ
သော်ကလည်းရေချိုးရန်ပြင်
ရတော့လေသည် ။
ရာဟု နှင့် အစေခံကောင်လေးကား
သူ့ကို ကျောပေး၍ မလှမ်းမကမ်း
ငှက်ပျောနား ရှိ ကွပ်ပျစ်ပေါ်၌ ထိုင်နေကြလေသည်။
ချိုးဖူး သမျှ ရေချိုးမှု ကိစ္စကြီးထဲ တွင် နောက်ကျောမလုံသော ရေချိုးမှုကြီးသည် သည်တစ်ခါသာဖြစ်ပေလိမ့်မည်။
'ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် မြန်မြန်ချိုးလိုက်ရင် ဖြစ်တယ် ။
ငါလည်း နည်းနည်းလေးပူတာနဲ့ရေပြေးချိုးတက်တဲ့ အကျင့်က်ို ဖျောက်ဦးမှပါ'
ယခင် ၂၁ ရာစုမှာကတည်း က
ချွေးကလေးနည်းနည်းထွက်လျှင်
ရေပြေးချိုးတက်သောအကျင့်သည် ယခုတော့ သော်က ကို ကောင်းကောင်းကြီး
ဒုက္ခပေးလေ ပြီ။
ယခုခေတ်လူများ က ရေချိုးခြင်းအမှု ကို
မိမိကဲ့သို့ ခဏခဏ မပြုလုပ်ကြောင်း သိရလေကား သော်က မှာ
တစ်ယောက်တည်း ရောဂါသည်လိုလို ဘာလိုလိုခံစားလာရသည်။
တစ်ဝုန်းဝုန်းနှင့် လျင်မြန်စွာကျနေသောရေသံကြောင့်
ရာဟုသည်
အစေခံကောင်လေးနှင့် စကားစမြည်ပြောနေရာမှ နောက်သို့ လှည့်မကြည့်ဘဲ
"သော်က အချိန်ယူပြီး အသာလုပ်လို့ရတာမို့ အာ့လောက်အမြန်မချိုးလည်းရတယ်နော် "
YOU ARE READING
ဂန္တဝင်၌တွယ်ငြိခြင်း (ဂႏၲဝင္၌တြယ္ၿငိျခင္း)
Historical Fictionဂန္တဝင်ထဲမှာ လှလှပပတည်ရှိနေသောသူနှင့် ဒီတွယ်ငြိခြင်းထဲ က မရုန်းထွက်နိုင်သောကျွန်တော်...! ဒိီစာကို ဖတ်ပြီး ကေတုမတီ ကို တစ်ခေါက်လောက် အရောက်သွားဖူး ချင်တယ်လို့ ခံစားမိရုံ သမိုင်းကြောင်း ကို မြတ်နိုးသွားမိရုံ နဲ့တင် ဒီ တွယ်ငြိခြင်း ကို ဖန်တီးရကျိုးနပ...
