KS02 Mi Amor Perdido (My Lost Love)

Chapter Nineteen

A/N: Second update for today... Hope you like it... Another update later...

Happy reading guys and be safe always...

~~~0~~~

"Hindi mo na sana pinatulan ang mga iyon. Alam mo naman ang media, maliliit na bagay pinalalaki nila." naiiling-iiling na sabi ng boss niyang si Haley.

"Nakakapang-init sila ng ulo. Dinadagdagan pa nila ang alalahanin ko."

"Kahit na."

"My son's doctor already told me to be more careful of my son's health, iiwas ko daw siya sa lahat ng mga bagay na maaring makapagpalala ng kalagayan niya. And those paparatzi are not helping me a bit, they're camping out my condo. pestering me with phoone calls. Binibigyan nila ng stress ang anak ko."

"Is that why your filing a case against them."

"Yes! they irritated the hell out of me. Dahil sa kanila di ko makasama ang anak ko."

"Your career might suffer, my dear."

"To hell with my carrer, what is important is my son's wellfare."

Naiintindihan man ng kanyang boss ang pinagdadaanan niya ay hindi pa rin nito maiwasang mag-alala sa kahihinatnan ng issueng ito.

"I'll better be going, boss. Malayo pa ang pupuntahan ko." aniyya bago kinuha  ang kanyang bag na inilapag kanina sa upuan.

~~~0~~~

Pagod na pagod si Gillian ng gabing iyon ng makarating siya sa  kanyang condo, thankfully wala ng press na paligid-ligid.

Ngunit isang hindi inaasahang bisita naman ang bumungad sa kanya sa tapat ng kanyang condo 

"Why are you here?" tanong niya bago ini-unlock ang kanyang pintuan at binuksan iyon ng bahayang

"To visit you, what else."

"I don't need you here, Marvel. I'm tired and I don't have time for you." aniya at akmang isasara na ang pintuan ng piglan iyon ng binata. Kusa itong pumasok ni hindi alintana ang matatalim na tingin na nagmumula sa dalaga.

"I didn't asked you to come in."

"I invited myself in and besides we need to talk."

"Di ka ba makaintindi? Pagod ako kaya wala akong panahin sayo. The door is widely open, you can leave now." aniya na tinalikuran na niya ito at akmang magtutungo sa kanyang kwarto ngunit hinablot nito sa braso at piniid sa dingding.

"Mag-uusap tayo!" may diin nitong sabi.

"Let me go!"

"I wont let you go unless we talk!" pinal nitong sabi.

Hindi parin makapaniwala si Gillian sa nakikitang pagbabago sa pag-uugali ng binata. Gone the man she knows years ago.

"You want to talk! Then fine lets talk! But let go of my arm first." galit na singhal niya dito. Agad namang binatawan ng binata ang braso niya..

Ayaw man niyang makausap ito ay wala siyang pagpipilian dahil naibigay na niya ang salita niya sa binata.

"Talk!" apila niya. "The time is running."

"When did get this temper of yours?"

"Really? You disturb me for that stupid question?" sarkastiko niyang saad..

"What's wrong with you? How can we talk if your always sarcastic."

"Bear with it. Now, start talking, the clock is ticking."