...
Bacakları birbirine dolanıp bedenleri bir bütün haline geliyor, tutkulu öpücüklerine devam ettikleri sırada bir kelebek cümbüşü kalpleri arasında yol alıyor; mor renkli elektrik dalgaları Jimin'in korsesini aşıp çıplak teniyle buluşan alfanın pa...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
' ' '
!CİNSELLİKİÇERİR!
' ' ' '
Yoongi'nin ısrarlarını görmezden gelmeyi bir süre başarabilmişti ama sanki dışarı adım atmamaya yemin etmiş gibi evine kapanmaya biraz daha devam ederse çok fazla dikkat çekeceğini biliyordu. Zaten her ihtimalde yeterince dikkat çekmişti. Yoongi, her zaman tek bakışıyla Jimin'in ne hissettiğini anlayabilen birisi olmuştu. Ters giden bir şeylerin olduğunu elbette biliyordu. Ama bir süreliğine Jimin'e zaman tanımaya karar vermiş gibi sessizliğini koruyordu. Yine de bu, küçük olanı evinde kendi haline bırakacağı anlamına gelmiyordu.
Sonuç olarak Jimin hiç istemese bile o bara gelmek zorunda kalmıştı.
Ve daha masaya oturduğu ilk anda pişman olmuştu. Çünkü tam yanından gelen vanilya ve bitter çikolata aromasına karışmış alfa kokusunu tanımaması imkansızdı. Sanki günlerdir kaçmasına karşın kader ona bir ironi yapıyordu.
Yoongi tanıdık olmayan simaları tek tek tanıtıp bir şeyler söylerken Jimin sadece kafa sallıyor, gerçekte onu asla duymuyordu. Sonunda hemen yanındaki bedeni gösterip "Ve Jungkook." diyerek onu da tanıttığında göz göze gelebilmişti alfa olanla.
Ne yapması, ne hissetmesi gerektiğini bilmiyordu. Alfa olanın da aynı durumda olduğunu oradan oraya dönüp duran telaşlı gözlerinden, elini ayağını nereye koyacağını bilemezmiş gibi oturuşundan fark etmişti.
Kendisine tokalaşmak için uzatılan eli bilinçsizce kavradığında bir anlığına omega kişiliğinin ortaya çıktığını ve gözlerinin altın sarısına döndüğünü hissetmişti. Ruhunun duvarlarında uluyup sızlanan kurdunun sesi kulaklarında yankılanmıştı. Neredeyse saliselik bir şeydi ama yine de omegasına karşılık veren kırmızı gözleri görmesine yetmişti. Elini hızla geri çekmiş ve diğerlerine dil altından memnun olduğuyla ilgili bir şeyler mırıldanmıştı.
Hayatında ilk kez bir alfa karşısında çekindiğini hissetti. Her daim özgüveniyle göz dolduran, alfalara boyun eğmeyen türden bir omegaydı. Ama tam yanında otursa bile rahatça bakamadığı alfa bütün özgüveninin geri çekilmesine neden oluyordu. Bir iki saniyeden fazla göz göze bile gelemiyordu. Böyle hissetmekten nefret etti.
Ve bu nefreti, ister istemez Jungkook'a yönelmişti. Sanki az önce gözlerini kaçıran kendisi değilmiş gibi sinirle baktı alfa olana. Dengesiz bir ruh haline girmiş gibiydi. Başta ne yapacağını bilemeyen hali üzerinden çabucak silinmiş görünüyordu şimdi.
"Aynı okuldayız ama ben hiçbirinizi daha önce görmedim. Bu nasıl mümkün olabiliyor?"
"Sen daha önünü göremiyorsun aptal." Hoseok, koltuğa yayılan Taehyung'un göğsüne sırt üstü uzanmış; bir yandan ona laf sokuyor diğer yandan boş boş gülüyordu.
