7. Sınıf olmak düşündüğünden zordu. F.Y. B.S. seni oldukça geriyordu, bir de 3 -ki artık 4 sayılırdı- Büyücü Turnuvasında atmadığın halde adın çıkmıştı.
Ya ölecek ya yaralanacaktın ki sen ikisini de istemiyordun.
Ama Cedric Diggory oldukça rahattı. Senin aksine oldukça planlı bir şekilde hareket ediyordu. Sen ise daha çok günü kurtarmaya çalışıyordun.
Şimdi ise yarın olan denizaltı -ki bunu 1. Görevde kazandığın altın yumurtadan anlamıştın- görevi için ne yapacağını düşünüyordun.
Binanın öğrenci başkanı olmanın verdiği rahatlık ile saatin on ikiyi geçmesine rağmen hala kütüphane idin.
Kütüphane görevlisi sana güvendiği için anahtarı sana bırakmış ve uyumaya gitmişti.
Ama görevinde ne yapacağını bilmiyordun.
O sırada yanında bir hareketlilik hissettin. Sağa, rafların arasına bakınca görmeyi beklemediğin birini gördün.
Özgür ev cini Dobby'yi.
Elinde duran bir bez yardımı ile kitapları narince siliyor, ardından önünde ki kovaya bezde birikmiş kirli suyu sıkıyordu.
''Selam Dobby.'' Dedin gülümseyerek. Dobby irkilsede sana gülümsedi.
''İyi günler efendim. Ne yapıyorsunuz burada?''
Sorduğu soru ile yüzün düştü. Nedensizce gururuna yedirememiştin bu yaşına rağmen hala bir çözüm bulamamayı. Dobby panikle konuştu.
''Özür dilerim efendim. Dobby haddini aştı.''
Dediği gibi kütüphaneden çıkmaya yeltendi.
''Hayır Dobby. Haddini aşmadın. Sadece...sana bir şey sorabilir miyim?''
Koca kafası sana döndü.
''Tabiki de.''
''Benim gölün içinde 1 saat nefes almamı sağlıyacak bir şey biliyor musun?''
Bir süre düşündü.
''Galsam otu gibi mi?''
Nasıl olmuş?
