Smart Bitch

Chapter 2

Art's POV

"She's doing great. Saludo ako sa anak mo Kara, nagstastart pa lamang siya ngunit mahusay siya. Alam kong pagdating ng panahon tatanghaling pinakamagaling na agent iyang si Zava." ani Frickle.

Nandito siya ngayon sa opisina ko, nagbabalita sa pag eensayo sa anak ko. My daughter is still 8, but her capabilities shooked me. Her moves is just like my mom's.

Thinking about her is just making me more furious and sad. Paano niya ko nagawanang iwanan sa bahay pagkatapos mamatay ang Papa ko? I tried to understand because she's managing the company. Wala namang ibang pwedeng mamahala nun kundi siya rin lang. May agent company siya, she protected lots of people, pero bakit ako? sarili niyang anak, hindi niya nagawang protektahan?

"Okay Camille, let's go back to number 6, the—"
Naputol ang pagsasalita ng teacher ko nang may pumasok na mga hindi kakila-kilalang nga nilalang sa mansyon. Mga naka itim, at tsaka, mga pula ang mga mata, siguro mga adik to? ang pupula ng mata oh

"Kuya, bat pula yung eyes mo? You sipsip drugs no? Luh, my mommy told me it's bad, tingnan mo pula yu—"

The guy closer to me put something in my mouth and as I close my eyes the last thing I remember is that the same guy carried me, to a black unregistered van.

"Bwesit na Emelda yan! Kung hindi lang siya nagpadala ng mga agent para sirain yung deal ko! Hindi sana nagkakaganito! Bobo siya! Bobo! hahahahahahahaha nasaakin yung pinakamamahal niya!" ang panget na tawa niya ang gumising sa mahimbing kong tulog

"Ahhhhhh bad guysss!!! who are you! where am I!! This place stinks! LET ME GOOOO" I cried as I said those lines.

Tinanggal nung mga bad guys ang piring ko sa mata at bumungad sakin ang napakapanget na nilalang, he got earrings everywhere. Nasa ilong, sa bibig, sa tenga, sa mata, everywhere! Nakakakilabot! Para siyang mumu na basketball player, he's wearing a dirty jersey kase.

Lumapit yung panget sa akin, he slapped me! he kicked my stomach! dinuraan niya ko! and no one even tried to do that to me!! no one would dare!

Hinawakan niya ang mukha ko at tsaka sinampal, ng malakas na malakas. I even thought wala na ang pisngi ko sa mukha ko huhu.

"Dahil sa ina mo, nawala ang limpak limpak kong pera! Bobo! Dahil sa kanya wala na kaming pambili ng droga! Pinahirapan kami ng ina mo, ngayon siya naman ang papahirapan namin. hahahahahaha"

His laugh is as ugly as his face. Tsk

"Isusumbong ko kayo sa mommy ko!" pilit kong sabi pagkatapos sampalin at binalibag. Ngunit tawa lamang ang naging sagot ng mga bad guys, at iniwan nila ako sa abandonadong kwarto.

It's been 3 months since this bad guys kidnapped me. Walang araw na hindi nila ako sinasaktan. Kapag galit sila sa ibang bagay, ako ang pinagbubuntungan nila, they punched me, kicked me. What am I? a living punching bag?

Walang araw rin na humihiling ako na sana tapusin nalang nila ang buhay ko dahil pagod na ako. I got bruises everywhere, and it's already painful. Ang sakit na.

Everynight, I'm always at the corner, not being able to move, at pinagmamasdan ang mga tao sa paligid. Kailan ba matatapos to? Pwede bang kunin mo nalang ako? I always asked him to just get me already, tutal pagod narin naman ako. Is my mom looking for me? Does she care? O hindi niya namalayan nawawala ang anak niya dahil ang atensyon niya ay nasa kompanya lamang?