Smart Bitch

Chapter 4

Zava POV.

Nagising ako ng dahil sa malikot kong kapatid. Hayssss. Dito na naman siya natulog. Kagabi kasi, hindi ko mapigilang maiyak. Sarili kong ina, sinampal ako sa mura kong edad. Napakasakit.

Aware naman ako sa mga sinasabi ko. Mga katagang binibitawa't binabato ko ay pinag-isipan kong maigi. Yung mga sinabi ko kagabi, kinikimkim ko lang yun. At kagabi ko lang nailabas ng buo. Hindi ko na napigilan sa sarili ko eh. Ikaw ba naman tanunging bakit ako nagkaganito? Bahala siya.

Umiyak lang ako ng umiyak kagabi. Napakasakit, sa mura kong edad bakit nararanasan ko ito? Wala akong masandalan. Masaya na sana ako kanina eh! Pinagkait pa! Nu ba naman yan!

Wala akong masandalan, yun ang akala ko. Hinding-hindi ko inaasahang magkakaroon ako ng bagong masasandalan. Pero natatakot ako. Natatakot ako dahil nung nagkaroon ako ng masasandalan ay hindi rin nagtagal. Natatakot ako, ayokong mawala ang bagong masasandalan ko, at iyon ang nag-iisa kong kapatid.

Flashback:

Knock knock knock

"Ate, I'll go inside na ha." sabi ni Zion. Oo si Zion. Alam kong siya yun.

Nandito ako ngayon sa balkonahe ng aking kwarto, umiiyak na nakaupo, hindi alam kong anong gagawin. Para akong bumalik sa realidad ng akong edad, bumalik sa kung ano ang naaayon na pag-uugali ng isang onse anyos. Hindi ako makapag-isip ng tama.

For the first time in my life, I got slapped... by my own mom. I really got disappointed. And I promise to myself to stand on my own. And I'll build honour to my own name without any of this family's help, than my grandma's. She left me a letter saying that all her wealth will be put down to my name, including our agency and I'll get fully hold unto that will when I turn 18. Just wait mom.

Nagulat ako ng yakapin ako ng kapatid ko. Kaya mas lalo akong napahagulhol. Ngayon na lang ulit ako umiyak ng ganito. Ayaw ko sa ganitong pakiramdam. Ang sakit.

"Ate, hush now please, I'll be right here with you. Sino ba umaway sayo Ate? Reresbakan ko ba? Or I'll ask one of our agents to do it?", he asked innocently at me.

I can't help but to hug him immediately and smile while trying to hold my tears. Niyakap nya naman ako pabalik.

"Huwag na Zion. Bad yon! Magagalet talaga si ate sayo 'pag ginawa mo yun. Gusto mo ba yun?" saad ko, nahihirapang magsalita ng buo.

"No ate! Please don't get mad at me! I just don't want to see you cry ate! It breaks my heart. I want to protect you!" Litanya pa niya.

Napatawa naman ako. Iba talaga apog nitong kapatid ko, kaya mahal na mahal ko 'to eh. At pinapangako kong aalagaan ko siya ng maayos at ako ang magtuturo sa kanya dahil ayokong mga agents ang magturo sa kanya, pahihirapan lamang siya. Tatarakan at dadaplisan ko ng blades galing sa favourite fan weapon ko ang bawat taong mananakit at magpapaiyak sa kaniya, pangako yan.

"Hmmm, thank you Zion. But I also don't want you to get hurt, okay? It's better that only Ate is hurt, not you okay? Because mas masasaktan si ate kapag nasasaktan ka. Kaya ingatan mo sarili mo ha?" Tugon ko sa kanya at hinalikan ang noo niya.

Ngumiti naman siya bilang tugon. Nagstay muna kami doon ng ilang minuto bago kami antukin, at dito na nga siya sa tabi ko natulog habang nakayakap sa akin. At deretso pang nakatulog. Napangiti nalang ako.

"Goodnight Zion" I said, before I drifted to sleep.

End of the flashback.

Napangiti nalang ako.