ომეგები დაღლილები სხედან ერთ - ერთ მაგიდასთან. თავიანთ ალფებს ელოდებიან, რომლებიც გაცხარებული საუბრობენ სხვა დანარჩენებთან ერთად. საბოლოოდ ამ დისკუსიაზე ნახევარ საათს ხარჯავენ.
- მორჩა, აქედან მივდივარ,- ამბობს მკაცრად ნამჯუნი და დანარჩენებთან ერთად ომეგებს უახლოვდება.
- მეც ასევე, თორემ ვიღაც შემომაკვდება,- ცრის კბილებში ჯონგუკი და თმებს უკან იყრის.
- ჰოსოკი სად არის?- კითხულობს თეჰიონი და ფეხზე დგება.
- მალე დაბრუნდება,- ამბობს ომეგებისთვის უცნობი ალფა.
- ეს სოკჯინია, გაიცანით, მარტოხელა ალფა,- ხასიათი მალევე ეცვლება ნამჯუნს და სიცილით აცნობს ომეგებს.
- რატომ ფიქრობ ასე, რომ იცოდე გარეთ ისეთი ლამაზი ომეგა მიცდის,- ოცნებებში დაფრინავს კიმი.
- ჰო და მე ფრენა შემიძლია, აბა რა,- დასცინის ჯონგუკი და იუნგისთან მიდის.
- თეჰიონ, აქ ვარ,- ამბობს ჰოსოკიც და კიმს ფეხზე აყენებს.
- სასიამოვნო იყო თქვენთან დროის გატარება, და ხო, ჯონ ჯონგუკ, მართლაც მელოდება ომეგა. ასე რომ ჩემი წასვლის დროა, მიხარია რომ შეგხვდით. იმედია ერთ დღეს ისევ ვნახავთ ერთმანეთს,- ღიმილით ამბობს ჯინი და ალფებს ემშვიდობება.
- ჩვენც უნდა წავიდეთ, ძალიან დავიღალე,- ამბობს თეჰიონი და ჰოსოკს ეყრდნობა.
- მოდით, ერთად ვივახშმოთ ამ დღეებში,- ამბობს ჯონგუკი. ყველას ძალიან მოსწონს ეს აზრი. ახლა ძალიან უნდათ სახლში ყოფნა, ამიტომაც დეტალების გარკვევას აღარ იწყებენ. ფეხზე დგებიან და ერთმანეთს ემშვიდობებიან.
- თავს გაუფრთხილდი, თე,- ეუბნებიან ერთდროულად ჯიმინი და იუნგი კიმს. შემდეგ კი მაგრად ეხვევიან. ნამჯუნი სანამ დანარჩენ ალფებს ემშვიდობება, ჯიმინი კიდევ ერთი ჭიქის დალევას ასწრებს.
- მოსაწყენი იყო,- ამბობს ნამჯუნი და მანქანში ჯდება.
- ჰო, იყო, მაგრამ თეჰიონი და იუნგის წყალობით გავერთე,- ამბობს ჯიმინი ნაზი დაბალი ხმით.
