Prison University: Jail of the Devils

02 - Last Name

THIRD PERSON

"I've been blessed too much." Wendy feels happy, at the same time flattered. Hindi nito alam kung papano kumilos o umakto sa harap ng napakagandang dalagita. Para ba itong mahihimatay sa harap niya kapag kinausap siya nito.

Wendy also feel so stiff. Pilit nitong kina-kalma ang kaniyang sarili dahil baka isip ng kasama niya ay isa siyang weirdo. Nakakahiya naman ito sa dalaga.

Napalunok si Wendy nang kaniyang lamay. She glanced to the side. She was thrilled to see Kanao walking like the rhythm of music. Para ba itong sumasayaw dahil sa sobrang elegante ng paglalakad nito.

Nasa kalagitnaan sila ngayon sa paglalakad tungo sa cafeteria. Napag-isipan nilang dalawa na sabay kumain ng dinner tutal magkaroommates naman sila at magkaibigan.

"Friends." Hindi inaakala ni Wendy na magkaroon ng isang dyosang kaibigan. She was so happy.

Habang naglalakad sila tungo cafeteria. Kakaunti lamang ang mga estudyante ang naglalakad sa hallway. At iyong mga kakaunting tao na dumadaan ay napapahinto at napatulala habang nakatitig kay Kanao.

Wendy don't know why but she feels so proud. Who wouldn't be? Having a friend with such beauty. Idagdag pa na sobrang bait ng dalagita. Bago sila umalis ng kaniyang dorm room, ay nagtungo muna sila sa clinic dahil gusto ni Kanao na masigurado na ayos talaga siya. Buti na lang talaga at hindi nasira ang kaniyang ilong. Hindi rin naman malakas ang pagkakatama ng pinto sa muhka niya. So, she was fine. Really.

She felt touched by Kanao's kindness and caring. "This is really a blessing." Wendy thought. Napatango tango pa siya habang iniisip iyon.

Walking besides Kanao was also a blessing and an honor for Wendy. She felt so overwhelmed. Habang patuloy sa paglalakad, malapit na silang dalawa sa cafeteria at parami ng parami ang mga estudyante na nakakasalubong nila.

Some stopped and stared at Kanao. Some were left drooling, stunned, and speechless at the sight of this beauty.  Asking in their minds, who is the girl with Wendy?

Nang makarating sila sa harapan nang pinto ng cafeteria. Wendy was about to open the door for them when one guy suddenly came and opened it for them. Napakunot 'noo naman ito sa ginawa ng lalaki.

But instead, she just smiled. "Thank you." Napalingon siya sa kasama na si Kanao. "Let's go, Kanao." Wika niya rito. Tumango naman si Kanao sa kaniya.

Bago sila tuluyan makapasok sa cafeteria ay nginitian ni Kanao ang lalaki na pinagbuksan sila ng pinto. The guy was so stunned by it. Dahil muhkang nastar-struck ito at hindi makagalaw sa kinatatayuan.

Naghanap muna sila nang mauupuan. Nang makahanap sila ay nagprisinta si Wendy na siya na lang ang mag-oorder ng kanilang pagkain. Habang si Kanao naman ay pinaupo niya sa kanilang mesa.

Wendy asked Kanao what would she like for dinner. Kanao answered her in a gentle voice.

"A chicken fillet and pineapple juice would do." Kanao smiled at her.

Nang matapos sabihin ni Kanao ang kaniyang order ay agad na dumeretsyo si Wendy sa counter upang bumili ng kanilang makakain. Ilang minuto muna siyang naghintay nang mapalingon siya sa kaniyang paligid.

It was filled with people, alright. Habang inilibot ang kaniyang paningin nagtaka si Wendy ng hindi niya makita ang kaibigan na si Daphne. Daphne is her friend since junior high school. Tulad ni Wendy, first year senior na din si Daphne. At sa pagkakaalam niya ay magkaklase silang dalawa ngayong taon.