İNTİKAM AŞKI

1

"abla git başımdan ya" sesim uykulu çıkmıştı .
"Kalk hadi cemre" derken ablam "e" harflerini uzatarak söylüyordu. Gözlerimi hafif araladığımda güneş tam yüzüme vurduğu için gözlerimi kırpıştırarak yerimden kalktım .
"Ya ben sana kaç kere söyleyeceğim abla ?"
sağ elimi ağzıma kapatıp esnedim.
" Neyi ? "
ablam yüzüme 2 saniye şaşkın bakışı attıktan sonra dolaba ilerledi. "Hafta sonları beni ne olursa olsun kaldırma diye" dedim ve odadan çıkıp banyoya taraf yürümeye başladım. Maalesef bir kere uykum bozuldumu geri uyuyamama gibi bir problemim vardı. " Ya Allah aşkına Cemre hafta sonlarını da benimle vakit geçirmek yerine uyuyarak mı geçirmek istiyorsun? " ablam bunu söylerken ben çoktan banyoya gelmiştim zaten ve sorusunu cevapsız bıraktım. Aynada uykulu olan ela gözlerime sonrada kisa olan dağınık saçıma baktım. Allah kahretsin ki alnımın sağ tarafından sivilce çıkmıştı. Gerçekten mi ? ben bu ergenlikten bıkmıştım. Can yanarak banyoda ki işlerimi halledip çıktığımda burnuma enfes kokular geliyordu. Kokuyu takip etmeye başladım. Mutfaktaki ablama aldırış etmeden bahçeye çıktım ve o an acıktığımı anladım " abla yine döktürmüşsün " yüzümde küçük bir tebessüm vardı. " Tabii.. kimin ablasıyım " güldüm. Ablama baktığım da onun da gülümsediğini gördüm.

.....

" Cemre kapı çalıyor bi' baksana benim işim var " kanepeden kalkıp kapıya doğru yaklaştım . Kapı deliğinden baktım ama kimse yoktu "kim o ?" diye tekrar tekrar seslendim ama ses çıkmayınca kapıyı hafif araladım bir saniye baktıktan sonra kapının önünde bir zarf olduğunu farkedip kapıyı açıp zarfı aldım. Önce sağıma sonra da soluma baktım ama yine kimse yoktu. "Ablacım kimmiş?" ses gelen tarafa dönüp elimde ki zarfı gösterdiğim sırada kapıyı kapattım ve kilitledim. Zarfın üzerinde 'Buseye'
yazıyordu. "Abla kapıda kimse yoktu bu zarfı bırakmışlar üzerinde senin adın yazıyor". Ablam şaşkın bir şekilde elimde ki zarfa bakarken bende ablama bakıyordum. Ablama bakmayı kesip zarfı açtım ve içinden çıkanlarla şok oldum. Olamaz. Bu da ne? ablam ve benim bahçede kahvaltı yaparken çekilmiş olan fotograflarımız vardı yanındada bir mektup. Ablam fotografı elimden alıp biraz inceledikten sonra "az önce çekilmiş" dedi ve ben de fotoğrafa daha dikkatli baktım. evet az önce bahçede biz kahvaltımızı yaparken birileri bizim fotoğrafımızı çekmiş . ama neden?
Ablam hemen zarfın içindeki mektubu aldı ve bunu kimin yaptığını anlamış olacak ki mektubu yırtarak paramparça etti ve çöpe attı. Aslında benim de şüphelendiğim bir isim vardı ama ablamın bu davranışından sonra emin oldum ki bunu Mertten başka kimse yapmış olamazdı. Mert ablamın eski sevgilisiydi. Ablamın doğum gününde ablamı en yakın arkadaşı olan Yaprak ile aldatmıştı. Zaten ben Mert 'abiyi' hiç sevmemiştim ondan şüphelendiğim bir şeyler vardı ama ne olduğunu bulamıyordum. Ablamın ondan ayrılmış olmasına çok sevinmiştim ama bir yandanda çok üzülmüştüm. Ablam bunların hiçbirini haketmemişti tabi ki Mertte ablamı.
En başlarda Mert birşey demesede son bir kaç aydır ablamı sürekli arayıp 'herşeyi düzelteceğim hata yaptım özür dilerim' gibi şeyler söyleyip ablamı rahatsız ediyordu. Ama gerçekten bu kadar ileriye gitmiş olabilirmiydi?
Düşüncelerimden sıyrılıp ablama baktım kanepede ellerini saçlarına geçirmiş korkuyla karışık sinirle ağlıyordu. Beynim hemen bir şeyler yapmam için beni uyardı. Ablamı sakinleştirmem lazımdı. Hemen kanepede sol tarafına oturdum. Elini tutup bana bakmasını sağladım yüzüme baktığında sol elimi yüzünün sag tarafina koydum ve diğer elimle sol elini tuttum.

*****
Oyşş ilk kitabın ilk bölümü :) çok heyecanlıyım ;)

-günzoş