Bu sefer beni sıvıştığım uykudan uyandıran rahatsızlıktı. Dön dolaş bir türlü sıvışamıyordum. Yani uykusuzluktan artık uykuya bile sıvışmak diyordum. Daha fazla tavanla bakışmaktan sakınarak yataktan kalktım. Gidip üzerime sportif birkaç parça eşya geçirdikten sonra, sabah yıkamadığım yüzümü şimdi yıkayıp aşağıya indim.
Babam gelmişti çünkü içeriden sesler geliyordu ve evet annemde kendi kendine konuşma potansiyeli olmasına rağmen bunun sonucunu babama bağlamıştım. Zaten içeri girdiğimde sonucumda doğrulanmıştı.
Babam ve annem oturmuş, bir konu üzerinde oldukça ciddi bir konuşma yapıyorlardı. Annem ciddi ise konu oldukça ciddiydi.
"Sarah, fazla süre tanımıyor." Dedi babam. Beni fark etmemişlerdi, bende bunu fırsat bilerek onları dinlemeye başlamıştım.
"Peki ya şimdi ne yapacağız?" Annemin sorusu üzerine bakışlarım babama döndü. "Düzenlerimiz sarsılacak, özellikle de Thalia'nın ki." İsmimin geçmesi üzerine daha fazla kulak kabarttım.
"Daha fazla aç?" Babam anneme daha açık olmak için, "Mystic Force'a gideceğiz. Elimden birşey gelmiyor, üzgünüm hayatım." Dedi.
Mystic Force? Memleketimizdi, ama orada ne yapacaktık? Oraya en son 4 yıl önce gitmiştik, ben 13 yaşındayken ve oradaki tek akrabağalarımız ise büyükannem ve büyükbabamdı.
"Mystic Force?" Kendi içimde bir çıkış bulamayınca dışımda da denemeye karar verdim. Babam ve annemin bakışları üzerimde yer edinince yanlarına gittim ve ikisinin arasına oturdum.
"4 yılın ardından bir ziyaret mi?" Diye sordum. Babam derin bir nefes alarak yanıtladı beni, "Aslında bu bir ziyaret değil," dedi. "Temelli bir gidiş."
Kaşlarım çatılırken babama anlamayan gözler ile baktım. Temelli gidiş?
"Ev sahibi ile anlaşamıyoruz. Daha fazla sorun çıkmadan bu işi halletsek daha doğru olur diye düşündük ve memleketimize taşınmaya karar verdik." Burada kararımı almadıkları için ortalığı dağıtmam falan gerekiyordu ama içten içe buna seviniyorum. Çünkü geçerli sebeplerim var.
"Düzenlerin bozulacak, yeni arkadaşlar, yeni ortam ama alışacaksındır. Alışmak zorundasın, yeni tecrübeler edinmek zorundasın." Dedi babam, ardından annem devam etti, "Herşeyin bir ilki vardır, yeni deneyimler yaşayabilirsin. Unutma biz her zaman yanındayız."
Neden böyle bir konuşma yaptıklarını hiç bilmiyorum. Zaten itiraz etmeyecektim, etsem ne değişecekti? Beni burada yanlız mı bırakacaktılar, o biraz zor.
"Tamam, ne zaman gideceğiz?" Diye sordum.
"Bir sorun çıkmazsa eğer, 4-5 güne yola koyulmuş oluruz." Babamın açıklamasını yeterli buldum ve, "Benim düzenimi merak etmeyin, idare edebilirim. " Dedim.
Annem bana sıkıca sarılıp, "Her ne olursa olsun, biz senin yanındayız Thalia." Dedi.
4 Gün Sonra;
Evet, koskoca 4 yılın ardından bugün Mystic Force yoluna koyuluyoruz. Bütün eşyalar toplanmış ve bizden bir saat önce yola çıkmıştı bile. Biz ise üzerimizde emeği geçen birkaç komşu ve tanıdıkla vedalaşıyorduk.
Vedalaşmak, her zaman nefret etmişimdir. Duygusal olan herşeyden nefret ederim ben! Bu yüzden ben arabada oturmuş, annem ve babamın gelmesini bekliyordum.
Neden bu kadar uzun sürmüştü ki? Sıkıntıyla nefesimi dışarı üfledim ve arabadan indim ama geri binmem bir olmuştu. Çünkü karşı taraftan okulun enayileri geliyordu ve ben onlarla şu an uğraşacak durumda değildim.
Beni görmemeleri için koltukta iki büklüm oldum ve annem ve babamın bir an önce dönmesini bekledim. Ama şans benden yaver gitmedi, arabanın kapısı açıldı ve tüm ihtişamı ile içeriye okulun en popüler çocuğu olan Mark girdi. Kaşlarım çatık bir şekilde ne yapacağına bakarken, "Taşınıyormuşsunuz?" Diye sordu.
"Bundan sanane?" Diyerek, bende onu sinir etmeye çalıştım. "Bir veda yok mu bize?" Diyerek eli ile dışarıdaki kızlı erkekli grubunu gösterdi, grup ise gülüşerek buraya bakıyordu.
"İn arabadan." Kendini birşey sanması sinirlerimi bozuyordu. Dilini hayır dercesine şaklattı.
"Benim indirmemi istemezsin." Diyerek tehdit ettim ama sökmedi. "Birkaç dakika dışarı gelirsen seni rahat bırakacağım." Dedi.
"Tamam, in hadi." Dedim, aslında inmeyecektim. Onların salakça oyunlarının kurbanı değildim ben, artık değil. Mark arabadan inerken, son anda ona taktığım çelme ile sendeledi ve dengesini toplayamayarak yere düştü. Grup gülmelerine son vermiş, şok içinde buraya bakıyorlardı.
Tabi, daha önce kimse popüler birisine böyle bir girişimde bulunmaya cesaret edememişti. O yerden kalkmadan hemen önce kapıyı kapatmış ve kilitlemiştim. Sinirle kapıyı açmaya çalıştı ama başaramadı ve başaramayınca da sinirlenip kapıya bir tekme attı.
Ben ise çoktan kulaklıklarımı takmış ve kendimi Dünya'dan soyutlamıştım bile. Mark, taşınacağımız için bana ders veremeyecek ve olduğu ile kalacaktı. Karizması yerle bir olacaktı, onun tarafından. Zaten birkaç dakika sonra gitmişlerdi. Mark:623772823772 ve Thalia:1
Sayı almanın gruru ile arka koltukta yayıldım ve annemler gelene kadar sıvışmaya karar verdim. Ama kendime verdiğim ödül yarıda kesilmiş, ben sıvışana kadar annem ve babam geri dönmüştü. Yola koyulmadan önce, son kez etrafa ve eve bakmıştım. Burada büyümüştüm ben! Ev sahibi yüzünden anılarımdan vazgeçmek zorunda kalmışım ben.
Ve şimdi yeni bir hayata merhaba demenin zamanı gelmişti.
*****************
Selam! Bu bölümler geçiş bölümü olduğu için fazla uzatmadan yazıyorum ama ilerleyen bölümlerde nedenini anlayacaksınız.
Yorum ve oylarının için hepinize ayrı bir teşekkür ediyorum. Umarım hep böyle devam ederiz. Yeni bölüm bu hafta içinde gelecektir, elimden geldiğince hızlı olmaya çalışıyorum. Oy ve yorum yaparak bana yardımcı olursanız çok sevinirim.
Görüşürüz!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Savaşçı Melez (ASKIDA)
VampireO herşeyden habersiz 17 yaşında bir kız. O gün gelene kadar herşey normaldi. Ama o günden sonra her şey değişti onun için. Yeni bilgiler ve yeni bir hayat onu bekliyor. Senide bekliyoruz...
