Bulutların gucsuzlulugu değildi o akan damlalar, yorgunluktan,kırgınlıktan,öfkeden değildi . Dayanayamayışın, pes edişin sembolü değildi. Üstündeki ağırlığı bir kenara bırakmışlık değildi.
O inci gözlerden akan gözyaşlarının sembolüydü yağmur damlaları... Her şeyin bitişi değil yeniden başlangıcıydı. Kaybediş değil ayağa yeniden kalkabileceğinin göstergesiydi.
Çünkü önce akar sonra yerine dönerdi o damlalar...
Tek bir buluttan yeryüzüne dağıldığı gibi tekrar en yüksekte ,ait olduğu, yerde toplanıştı. Belki daha da yüksekte...
İspatlayıştı bir nevi ağlamak bulutların ağlayışında olduğu gibi...
Tekrar toparlanabilmek için dağılmaktı. Tekrar yükseğe dönebileceğini gösterebilmekti. Yapamayanlar bunu güçsüzlük sandılar vazgeçmek sandılar oysaki güçsüzlük yeri geldiğinde dağılamamaktı,vazgeçmek dağıldığında toplanamamaktı.
Ağlamak toparlanabilmek için iyice dağılmaktı. Geçmişi, kırgınlığını, öfkeni, hasretini, umutsuzlugunu ve daha birçoğunu tamamen dağıtabilip Yepyeni bir hayat için onları huzur, istek,umut,cesaret olarak yeniden toparlayabileceğin yolda attığın büyük bir adımdı.
~Ağlamak değişimin başladığı andı.Ağlamak her zaman güçtü güçlüler için ve hep güç olacaktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gece ve Ay
ChickLitHayatımda yaşadıklarımdan kesintileri; kendimce beğendiğim sözleri,yazdığım sözleri ,bazen güncel olaylar hakkındaki düşüncelerimi sizinle paylaşmayı düşünüyorum.Kısacası bir genç kızın dilinden hayat
