KISA PAS ~ Tamamlandı

O N Y E D İ

[Multi: Serkan]

Oy ve yorumları unutmayalım lütfen!✨

🏐

{-Serkan'dan-}

Telefonumun ekranını kapatarak yanıma koyduktan sonra ellerimi kaldırıp yüzümü sıvazladım. Bu işi daha ne kadar devam ettirebileceğimden hiç emin değildim. Olaylar gittikçe karmaşıklaşıyordu ve ben rahatlamak bir yana, kendimi kapana kısılmış gibi hissediyordum.

Oturduğum yataktan kalktıktan sonra odamdan çıkarak merdivenlerden aşağı indim ve evin içinde babamı aramaya başladım. Ona sararsam kafamı biraz olsun dağıtabilirdim belki.

Babamı salonda tabletinden bir şey izlerken bulduğumda gidip yanına oturdum ve ne izlediğine baktım, elbette ki maç izliyordu.

"Rakibin maçını mı izliyorsun yine?"

Babam, çenesindeki eliyle sakallarını sıvazlarken "Hım," diye mırıldandı. Dikkati hala maçtaydı. "En son oynadıkları maçı tekrar izliyorum. Blokları çok iyi, bizi baya bir zorlayacaklar." Derince iç çekti. "Ama tabii ki onları yenmemiz imkansız değil, sadece Alvina'ya burada çok iş düşüyor."

Onun adını duymamla bakışlarımı tabletin ekranından ayırıp babama çevirmem bir olmuştu.

"Neden?"

"Pasör, pasları gizli vermeyi başarırsa bloklara hedef şaşırtır. Hatta tecrübeliyse bloksuz hücum bile yaptırır ama tabii daha o kadar pişmedi Alvina. Yine de önümüzdeki iki gün onun üzerine düşebilirsem maçta iyi iş çıkaracağından eminim. Genç yaşına rağmen çok yetenekli bir kız, eli o kadar yatkın ki."

Dudaklarımın kıvrılmasına son anda engel oldum. Babamın ondan ilgiyle bahsetmesini seviyordum, aramızdaki sorun o olmasına rağmen...

"Evet," diyerek onayladım onu. "Gerçekten çok yetenekli."

"Normal antrenman haricinde onunla yakından ilgilenmem lazım ama vaktim yok, diğerlerinin de eksiklerini göstermem lazım. Hasan'ın izni çok zamansız oldu."

"Ben yaparım."

"Ne?"

Babamın şaşkınlığı karşısında pot kırmamaya dikkat ederek "Niye şaşırıyorsun ki?" diye sordum. "Beni Hasan abinin yerine kiralamadın mı zaten?"

"Evet, ama onu bile zor kabul ettin. Şimdi birini özel olarak çalıştırmaktam bahsediyorsun?"

Umursamıyormuş gibi davranarak "Ne olmuş yani?" diye sordum. "Her şekilde sana yardım etmek için oyuncularınla ilgilenmiş olmayacak mıyım?"

"Evet ama biriyle özel olarak ilgilenmek farklı... Doğru söyle Serkan, bu işten ne kazancın olacak?"

Alvina'nın gözlerine yakından bakabilecek, gülümseyince dudaklarının arasından kaçırdığı tatlı kıkırtısını duyabileceğim. Bundan güzel kazanç mı olur?

"Maçı kazansınlar da hele... Ben isteyecek bir şey bulurum Yıldırım Bey, siz kafanızı yormayın."

"Senin ağzında bir bakla var, çıkarmaya niyetinin olmadığı belli ama hadi bakalım, öyle olsun."

Babamın sözlerine gülümsemekle yetinirken kendimi geri çekerek sırtımı koltuğa yasladım.

Babam sayesinde küçük yaşlardan beri sporla, özellikle de voleybolla iç içeydim ancak babam ne kadar ısrarcı olursa olsun voleybola mesleki açıdan sıcak bakamadım. Sadece voleybola değil, diğer sporlara da o gözle bakmamıştım. Ha, sevmiyor da değildim. Voleybol oynarken de basketbol oynarken de oldukça iyi vakit geçiriyordum ama bu kadardı işte. Eğlencesine vardım, ancak zorlamaya gelebileceğimi hiç sanmıyordum.