KISA PAS ~ Tamamlandı

O T U Z A L T I

[Multi: Alvina ve Servisleri 🏐]

Bu bölümü attıktan sonra 10K olacağız. Küçük ama güzel bir takım olduk bence. Teşekkür ederim 🙏🏻❤️

Oy ve yorumlarınızı eksik etmezseniz çok sevinirim. Keyifli okumalar. 🌼

🏐

"Louisa, hadi kalk anneciğim. Okula gitmeden önce kahvaltını yap."

Yüzümü gömülü olduğu yastıktan kaldırıp yarım yamalak açabildiğim gözlerimi odamın kapısında duran anneme çevirdim.

"Tamam, anne. Birazdan gelirim."

"Yirmi dakika önce de böyle demiştin, Lou. Ama geldiğimde yine uyurken buldum seni."

Daha fazla kaçacak yerim olmadığından elimi kaldırıp gözlerimi ovaladım.

"Yirmi dakika oldu mu ya?"

"Oldu, tabii. Dün antrenmanda çok yorulduğun için ses etmedim ama iki saat sonra dersin var, biraz daha oyalanırsan kahvaltı yapmadan gitmek zorunda kalacaksın ve hazırladığım güzelim sofra boşa gidecek. Halbuki pişi bile yapmıştım sana."

Gözlerim bir anda irice açılırken "Pişi mi yaptın?" diye sordum heyecanla. Babannem sağ olsun anneme Türk mutfağına ait birçok şey öğretmişti ve bizim kahvaltıların gözdesi pişilerdi.

"Yaptım ama seni ayakta görene kadar tavaya atmamaya karar verdim, soğuyunca yemiyorsun malum."

Ellerimi yatağa yaslayarak doğruldum ve ayaklarımı yataktan aşağı sarkıttım.

"Hadi, kalktım. Sen pişir pişileri."

"Oyalanma fazla, elini yüzünü yıka da gel, hemen."

Annem odadan ayrıldığında tam ayağa kalkacaktım ki komodinimin üzerindeki telefonumun ışığının yanıp söndüğünü görünce uzanıp telefonumu elime aldım ve ışığın sebebinin Serkan'ın attığı mesaj olduğunu gördüm.

Serkan: WhatsApp'a girmemeni uyumana mı bağlamalıyım?

Yaklaşık yarım saat evvel attığı mesajdan hızla çıkarak internetimi açtım ve WhatsApp'a girdim. Kızlardan gelen mesajları umursamadan onun ismine tıkladım.

Serkan: Güüünaaaydın! 🐤

Serkan: Dün yoğun bir gün geçirdiğinden muhtemelen uyuyorsundur ama ben spor salonuna gidiyorum.

Serkan: Belki bilmek istersin diye düşündüm :)))))

Gözlerimi kısarak gönderdiği civciv emojisine baktım, civcivli görsellerden beri bana böyle emojiler atıp duruyordu şapşal.

Yemeğe çıktığımız günün üzerinden bir buçuk hafta geçmişti neredeyse, bu süreç içinde de sabah akşam mesajlaşmıştık. Arada bir okul kantininde buluşmuş, arada da bir şeyler yiyip içmeye gitmiştik. Hatta annemin kafesine bile gitmiştik, onun zoruyla tabii... Annemle bir sohbete dalmışlardı ki, beni unutmuşlardı resmen. Annem Serkan'a kelimenin tam anlamıyla aşık olmuştu, hatta o günden sonra fırsat buldukça ne güzel damadım var diye laf sokuşturuyordu bana. Kısacası annem, kızlardan da beter çıkmıştı.

Serkan'ın mutluluğuna ise diyecek bir şey yoktu tabii. Annem tarafından beğenilmek çok hoşuna gitmişti, hatta şu damat mevzularını anlatınca zevkten dört köşe olmuştu çocuk. Sonra da kendi annesiyle yemeğe çıkmamız konusunda ısrar etmeye başlamıştı ancak henüz hazır olduğumu düşünmediğimden reddetmiştim teklifini.