Mate | Drarry

Yüzleşme

Where's My Love
SYML

~

Sirius ve Remus onun içine kapanık halini tabii ki farkettiler. "Sorun nedir Harry? O kadar mı kötü?" Endişe ile ile Remus'a baktı Sirius.

"O bir erkek." diye mırıldanabildi Harry, yüzlerine bakamadan. Sanki bu onların kızacağı bir şeymiş gibi. Sorun bu değildi. Her koşulda onu destekleyeceklerini biliyordu. Sadece Draco işleri zorlaştırıyordu.

Sirius ve Remus birbirlerine tekrar bakıp gülüştüler.

Remus "Bunda hiçbir sorun olmadığını biliyorsun Harry! Bizden -tam da isteyerek olmasa da- birşeyler kaptığını görmek hoş! Heyecanlı soru, adı ned-"

"O Malfoy."

İkisi de birden heykele döndü diyebiliriz. Bunu beklemiyorlardı, hemde hiç. Alaycı, insanları küçük düşürmekten zevk alan, Lucius'un oğlu olan Draco?

Ruh eşleri hiçbir zaman şaşmazdı, bu bilinen birşeydi. Fakat Draco, Harry'e tamamen ters düşüyordu. Ya da öyle düşünmüşlerdi.

"Bak Harry, ilk önce şunu netleştirelim, gerçekten o mu? Sorularıma sırasıyla cevap vermeni istiyorum." Diye sakince ve tane tane anlattı Remus.

Harry başını aşağı yukarı sallamakla yetindi. Dili tutulmuş, konuşamıyordu.

Lupin hafifçe gülümsedi ve oturduğu koltuğu Sirius'un yanına, Harry'nin tam karşısına çekti. Şimdi ikisi de karşılarındaki kaskatı kesilmiş, meraklı ve gergin gözlerle onları izleyen 15 yaşındaki oğlana bakıyorlardı.

Remus babacan ve sıcak bir şekilde gülümsedi. Harry'nin bulunduğu durumu çok iyi anlıyorlardı. Çünkü benzer şeyleri onlar da yaşamışlardı.

~

Eve gitme zamanı yaklaştıkça Draco'nun gerginliği artıyordu. Babasını bir zaman boyunca göremeyecekti. Ve annesinin bu hareketlerini fark etmemesinin imkanı yoktu. Hogwarts'ta ilk defa sonsuza kadar kalmak istiyordu. Çünkü orada kendisini gerçekten dinleyen ve anlayan tek bir kişi vardı; Myrtle.

4. Sınıftan beri içini döktüğü tek kişiydi. Bütün sorunlarını, üzüntülerini, mutluluklarını ona anlatmıştı. Haliyle yaşadığı tüm travmaları biliyordu. Ruh eşi olayını da. Harry'e isimsiz mektuplar göndermeye çalıştığını da.

"Yani şimdi sen onunla gerçekten eşsin ve o bunu kabullenmek istemiyor mu?"

"Son konuşmamızın üstünden neredeyse bir ay geçti ve ortak derslerde bile konuşmuyor! Kaçarak gerçeği değiştiremeyeceğini bilmiyor sanırım!"

"Sakin kalmalısın Draco, ona değiştiğini göstermek istiyorsan sakin kalmalısın..."

Draco sesli bir şekilde elini lavabonun yan kısmına vurdu, konuşurken başlarda hiddetli, sonlara doğru kırık çıkıyordu.

"Kalmaya çalışıyorum!.. Demek istediğim, eşiz, bu inanmasına yetmez mi?"

"Bak, ona da zaman lazım, sana da. Sen babanı bir süreliğine kaybettin, o da az kalsın vaftiz babasını kaybediyordu. İkiniz de zor zamanlardan geçtiniz. Ve dinle, eşler birbirlerini gerçekten sevdiklerinde ortak varlıklarını herkes görebilir ve gerçek olur. Eğer birisinini ağacı görürken yakalarsan bunu bilmelisin diye düşündüm..."