Mate | Drarry

Şok

Sweet Creature
Harry Styles

~

Cüppesini saçma bir şekilde giymiş olmasına aldırmadan koşarak ortak salona indi. Pansy ve Blaise'in onla konuşmaya çalıştıklarını fark bile etmeden dışarı çıktı.

Ceket yerinde değildi

Kimin almış olabildeceğini düşünmek onu zorluyordu. Harry'nin ceketi olduğunu herkes biliyordu. Kim alsındı ki? McGonagall? Hayır o hiçbir öğrenciyi uyandırmadan içeri giremezdi. Dumbledore okulda değildi, Filch de odasına onu ilgilendiren birşey olmadan girmezdi. Arkadaşları ise Draco dün gece geldiği zaman deliksiz uyuyorlardı.

Herşeyi bırakıp şunu düşünelim, diyelim ki birisi girmeyi başardı, neden ceketi alsın ki? Onca pahalı ve değerli eşyası varken? Sayısını hatırlamadığı maliyette olan saatleri, kıyaftetleri, dahası-

Onu görmek istiyor muydu bilmiyordu fakat tam da adamına çarpmıştı

Öyle bir hızla ve önüne bakmadan yürüyormuş ki küçük bir çarpışma bile yere serilmesine yetmişti.

"Hey- Aah!" Yere sızlanarak düşünce Harry'nin onu kaldırmak için uzanan elini kabul etmeyi inkar etmemişti.

Ayağa kalktığında farketti ki bütün okul onları izliyordu. Hemen "Alaycı Malfoy" maskesine bürünüp "Önüne baksana!" Diye söylendi.

Harry ona duymadığı birşeyler söylerken üstünde ceketi olduğunu fark etti.

Bunu farketmesi maskesini bir anlığına düşürüp bütün şaşkınlığını yüzüne vurmasına neden oldu.

Hızlıca kendini toplayıp doğruldu, ve hala Harry'nin elini tuttuğunu ve tutuşunu sıklaştırmaya başladığını fark etmeden konuşmaya çalıştı:

"Birdahaki sefere nereye gittiğine baksan iyi olacak"

Etrafındakiler onlara bakıp fısılaşıyorlardı. İkisi fazla temas içinde kalmışlardı. Draco hâlâ Harry'nin elini bırakmamıştı ve Harry'nin konuşmasına bile fırsat vermiyordu.

Draco elini biraz çevirip emin olmak için bilek kısmına baktı.

Harry'nin sembolü dikişli değildi. Hareketlerine kimse bir anlam veremiyordu.

Daha fazla konuşmamaya karar verdi ve kendini dışarı attı, yoksa kafayı sıyıracaktı.

Bir gün içinde şu yaşananlar fazla geliyordu. Birincisi, ceket odasından kaybolmuştu, ikincisi Harry'deydi, üçüncüsü gerçekten Harry'de değildi!

Tek kaçış noktasına yöneldi.

Tepeye çıktıktan sonra sırtını ağaca yaslayıp yavaşça aşağı doğru kaydı. Burası onu ne kadar üzse de hâlâ rahatlatıcıydı. Kafasını bir an olsa dağıtmak için bir şarkı mırıldanmaya başladı

Sweet Creature,
Sweet Creature,
Where ever I go,
You bring me home.