Hayaller Ve Gerçekler Arasında

10.Bölüm

Draco: Çok geç oldu hadi gidelim artık.

Sophia: Tamam.

Draco: Bir dakika!? O da ne öyle.

Sophia: Ne oldu Draco?

Draco:Ruh emiciler!

Sophia: Hani nerde!?

Draco: Tamam sakin ol hemen koşarak kaçmamız lazım. Ruh emiciler tehlikelidir Sophia.

Sophia: Ne yapacağız!

Draco: Elimi tut hemen koşarak Hogwartsa girelim.

Sophia: T-tamam.

Draco: Bir tanesi bizi farketti çok hızlı 

Draco birden ruh emiciye büyü yapmaya başladı.

Draco:Koş hadi! Hemen gidiyoruz burdan.

Sophia: Ohh sonunda.

Draco: Ruh emicilerin burada ne işleri var ki?

Sophia: Bilmiyorum boşver hadi odalarımıza-

Draco: Bekle!

"Bütün herkes ortak salona gelsin. Acele edin!"

Sophia: Neler oluyor!?

Draco: Bilmiyorum hadi gidiyoruz.

Sophia: Draco ben çok korkuyorum.

Draco: Prf.Dumbledore birazdan açıklama yapıcak.

Hermonie: Sophia! Kaç saattir seni arıyorum neredeydin.

Sophia: Neler oluyor Hermonie!?

Hermonie: Azkabandan birisi kaçmış bilmiyoruz.

Draco:Ne!? Nerden biliyorsun.

Hermonie: Siz yokken söylediler. Herhalde Hogwartsa girmeyi başardı.

Draco: Sakın yanımdan ayrılma Sophia!

Sophia:T-tamam.

Ron: Sophia sonunda geldin! Neredeydin?

Sophia:Ş-şey ben-

Draco:Benimleydi Ron merak etme.

Ron: Çok korktuk birşey oldu diye.

Sophia: Hadi gelin şuraya geçelim.

Hermonie: Ruh emicileri geçip Hogwartsa girmiş olabilirler mi!?

Draco: Bu imkansız. Öyle birşey olamaz çok zor.

Ron: Umarım gelmemiştir kaçan kişi kimse eğer.

Sophia: Ben çok korkuyorum!

Ron: *Sarılarak*Gel buraya çileğim korkmana gerek yok ben varım.

Draco: Korkmasına gerek yok evet ben onun her zaman yanındayım.

Draco sanki biraz kıskanmış gibiydi. Ne saçmalıyorum ben. Niye kıskansın ki beni.

Sophia:Teşekkürler tarçınım.

Draco: Siz baya iyi anlaşıyorsunuz herhalde.

Ron: Evet Sophia benim en yakın arkadaşım hatta kardeşim.

Draco: *Sessizce*Sevindim.

Ron: Birşey mi dedin Malfoy?

Draco:Yok hayır demedim.

Sophia: Benim çok uykum geldi uyusak mı?

Draco: Tabi gel hadi uyuyalım.

Ron ve Hermonie: İyi uykular.

Sophia: Sizede çocuklar.

Dracoyla herzaman ki gibi yan yana yattık.

Draco: Korkuyor musun?

Sophia: Biraz.

Draco: Ron yardımcı oldu herhalde.

Sophia: Hayır korkmuyorum çünkü-

Draco: Neler oluyor!

Sophia: Elektrikler gitti!

Draco:Tamam sakin ol dışarda çok şiddetli yağmur var o yüzdendir.

Birden Dracoya sarıldım.

Draco: Ah hadi ama küçük. Bu kadar korkma.

Sophia: Ne yapayım!? Ya gelip bizi öldürürse!

Draco: Böyle düşünme bak yanında ben varım korurum seni.

Sophia: T-tamam.

       Draconun Anlatımı

Sophia aynı beş yaşındaki çocuk gibi. Onunla vakit geçirmek çok güzel. Şuan azkabandan kaçan kişiye bile teşekkür edebilirim. Sanırım aşık oldum bile...

Sophia: İyi geceler Draco.

Draco: İyi geceler küçüğüm.

Sophia: Sen bana küçüğüm mü dedin?

Draco: Şey yani ben küçük diyecektim ağzımdan öyle çıktı birden.

Sophia: Tamam boşver hadi uyuyalım.

Draco: Hâlâ beni bırakmadın rahat edicek misin bu şekilde?

Sophia: Aa şey u-unutmuşum. Çok özür dilerim.

Neden böyle dedi ki!

Draco: Sorun değil sadece rahatsız olma diye dedim.

Ne güzel sarılmıştım işte uyuycaktık öyle neden hatırlatıyor ki! Neler diyorum ben ya. Hayır hayır saçmalama Sophia!