Hayaller Ve Gerçekler Arasında

24.Bölüm

Bahçeye çıkmış ve hıçkıra hıçkıra ağlıyordum.

Harry: Sophia...

Sophia: Harry geri dönmüşsün!

Harry: Döndüm Sophia. Neden ağlıyorsun!?

Sophia: *Herşeyi anlatırsın* Değiştiğini sanmıştım...

Harry: Üzülme seni kıskandığı için öyle yapmıştır.

Sophia: Söylediği şeyler çok ağırdı Harry. Tanıyamadım onu.

Harry: Üzülme artık. İsteyerek dememiştir.

Aidian: Sophia.

Sophia: Git burdan Aidian lütfen.

Aidian: Bu kim!?

Hary: Arkadaşıyım.

Aidian: Sophia beni affet lütfen eskisi gibi olalım. Seni çok özlüyorum.

Sophia: Senin yüzünden sevgilimle aram bozuldu Aidian!

Harry: Şimdilik git Aidian sakinleşince konuşun.

Aidian: Şimdilik gidiyorum ama  yarın konuşucaz.

Herşey üst üste geliyordu ve ben artık dayanamıyordum.

Harry: Sen git istersen bende biraz daha durup içeri giricem.

Harry: Tamam üzme ama kendini prenses.

Sophia: Merak etme. Kimseye söyleme ağladığımı telaşlanmasınlar.

Harry: Peki.

Harry gidince çatıya çıktım. Çatıda oturup biraz ayaklarımı sallandırttım. Ayağa kalktım ve yürümeye başladım. En dibe kadar geldim herşey bir adımıma bakıyordu.

Draco: Sophia bitanem napıyorsun!?

Sophia: Gelme Draco!

Draco: İn ordan güzelim yapma bunu bana.

Sophia: Çok yoruldum Draco! Çok sıkıldım artık. Buraya kadar herşey. Seni çok seviyorum bunu hiçbir zaman unutma.

Tam son adımı atıp herşeyi bitiricektim ki Draco beni tuttu...

Draco: Bana bunu yapıcak mıydın? Bana bu acıyı ikinci kez yaşatma Sophia!

Sophia: Çok yoruldum Draco ve sen artık eskisi gibi değilsin... beni en çok üzen şey seni kaybetmem.

Draco: Ben hâlâ eski Dracoyum sadece çok zor şeyler yaşıyoruz ve ben seni korumayı çalışıyorum. Seni bir kez daha kaybedemem. Bunu kaldıramam Sophia. Yapma bunu bana bitanem.

Dracoya sımsıkı sarıldım ve ikimizde öylece orda durup ağladık.

Draco: Eski anılarımı hatırlıyor musun.

Sophia: *gülerek*Evet evcilik oynarken benim eşim oluyordun herkesle kavga edip. Çok güzel anılar...

Draco: Ne yapsaydım o evcilikleri başka çocuklarla oynasaydın belki şuan sana sarılıyor olamazdım.

Sophia: Ne alaka Draco ben hep seni seviyordum diğerleri umrumda değildi.

Draco:*gülerek* Bir kere filmde gördüğümüz öpüşme sahnesini denemek istemiştim ve yanlışlıkla senin dudağını ısırmıştım hatırlıyor musun?

Sophia: Evet dudağım kanamıştı. Ama mutlu olmuştum.

Draco: Ben olmamıştım canın yanmıştı çünkü.

Sophia: Ne kadar güzel anılarımız var seninle... birkeresinde elma ağacına çıkıp inememiştim...

Draco: *Gülerek* Evet ortalığı yıkmıştın zorla indirmiştim seni.

Sophia: Gülme ya napıyım inememiştim.

Draco: Ama çok sevimliydin o haldeyken.

Sophia: Sende benim dudağımı ısırdığında ben ağlarken çok komiktin. Benden daha çok panik yapmıştın.

Draco: Yine öpeyim mi bu sefer ısırmam merak etme.

Sophia: Bilmem ki. Ya yanlışlıkla yine ısırırsan.

Draco: Isırmam merak etme sen.

Dracoyla küçüklüğümüze dönmüştük resmen. Bu beni rahatlatmıştı biraz olsun.

Draco: *sırıtarak* Yağmur yağmaya başlayacak hadi içeri girelim orda devam ederiz.

Sophia: Tamam.

                   Sabah

Draco: Güzelim uyan hadi.

Sophia: Ihmm 5 dakika daha.

Draco:*sırıtarak* Üstünü ben mi giydireyim yani?

Sophia: Sen giyin ben giyinirim sen gittikten sonra.

Draco: giyindim ben.

Sophia: Tamam çık sen giyinip geliyorum.

Draco: Tamam aşağıda bekliyorum.

Dracoyla güzel bir gün geçirdik ilk gittiğimiz yere gittik. Arkadaşlarımızla vakit geçirdik. Bu bana çok iyi gelmişti.

               1 Ay sonra

Draco: Bitanem iyi misin!?

Sophia: İ-iyiyim git sen.

Draco: Saçmalama Sophia! Bir saattir oradasın aç kapıyı.

Kapıyı açtım ve içeri geldi.

Draco: Bembeyaz olmuşsun kalk hastaneye gidiyoruz!

Sophia: Cidden iyiyim eğer kusmaya devam edersem gideriz.

Draco: Tamam.

Sophia: Ben biraz temiz hava alayım.

Draco: Seninle gelmemi ister misin?

Sophia: Hayır gerek yok.

Eczaneye gidip hamilelik testi aldım. Umarım hamile değilimdir. Odaya geldiğimde Draco yoktu. Testi yaptım ve Aman tanrım! Pozitif çıktı... ne yapacaktım şimdi!?