HAYAT AKIŞI

!

Sizin acılarınız var, canınız yanıyor diye yaşam durmaz, duramaz!  Aynı hızı ile ilerlemeye devam eder. Siz de böylelikle zamanla herşeyin üstesinden gelmeyi ve yaralarınızı iyileştirmeyi öğrenirsiniz. Bu yaşamın kadim kuralıdır. Söylendiği kadar basit değil tabiki ama sonuç olarak olan şey bu!

Ağlamakla bir şey çözülmez demeyeceğim size. Ağlayın! Hem de hüngür hüngür ağlayın! Belki sorunlar çözülmez ama siz içinizde bir volkanın patlamasını engellemiş olursunuz ağlayarak işte tam da bu yüzden dökün içinizi, bütün biriken zehrinizi atın dışarı, kurtulun onlardan! Yoksa onlar sizden kurtulacaklardır.

Yeşim'in de yaşama sevincinin solduğu şu günlerde oda hep böyle yaptı. Elinde olan bir şey değildi zaten bu. O narin, kırılgan bir insandı. Bütün bu olanlar karşısında ağlamaktan başka bir şey yapamadı. Peki ya siz, siz olsanız ne yapardınız?

Hayat insanı nerelere sürükler bilinmez. Bazen hani olur ya sanki  her şey bizim elimizdeymiş gibi gelir fakat o iş  öyle değildir. Zaten olacaklar önceden hep bellidir. Amaç bütün bu olanlar karşısında senin ne tepki verdiğin ve ne kadar sabrettiğindir.  Sonrasında ya müfakatlandırılırsın yada cezanı çekmeye razı olursun. 

Gelin size Yeşim'in lise hayatından kısaca bahsedeyim. Sınıfta kaldıktan sonra tabiki başka arkadaşları oldu sonrasında sınıfta kalmasının onun için aslında çok iyi bir şey olduğunu anladı çünkü bu arkadaşları diğerleri gibi değildi. Zaten artık tecrübelenmişti bu konuda. Her şeyi birlikte yapıyorlardı ve Yeşim arkadaşları ile okulda ve dışarda çok eğleniyordu o artık mutluydu. Son sınıfında arkadaşlarının desteği ile bir ajansa kaydolup modellik yapmaya başlamıştı tabi ailesinden gizli bir şekilde çünkü babası böyle bir şeye karşıydı. İkna etmeye çok uğraştıysada olmadı oda gizli bir şekilde yapmaya karar verdi.

Lise de hocalarımızında dediği gibi asıl hayat lise bittikten sonra başlar ve bu daha işin başıdır. Yeşim için de bu böyle oldu. O artık mevzundu ve tam da asıl hayatı burada başlıyordu.