HAYAT AKIŞI

Gerçeklerle yüzleşme

Derslerimden dolayı biraz geç oldu kusura bakmayın :)   umarım beğenirsiniz.
Ve beğenirseniz votelerinizi benden esirgemeyiniz lütfen. Sizin beğendiğinizi anladıkça daha çok şevkle yazıyorum o zaman :)

Medya da Yeşim var. Megan Fox'u koymamın sebebi ise herkes Yeşim'i ona benzetirdi. Tek farkları Yeşim'in gözleri yeşil.

 Kenan

Mezun olmuştum ve gidiyordum buradan evet, herşeyimi sevdiğim her şeyi bu şehirde bırakıp öylece terk ediyordum, etmeliydimde. Her şeyi mahvettim ben, sevdiklerimden mahrum kalmayı hak ediyordum ve tabi Yeşim'dende!

"Hadi anne, baba, kendinize iyi bakın, izinde gelmeye çalışın yanıma, ben gelemem biliyorsunuz. İlk çalışma senesinde vermiyorlar izin."

"Tamam oğlum gelmeye çalışıcaz. Hadi dikkat et kendine."

"Hoşçakalın"

Yeşim

Aileme nasıl söyleyeceğimi bilmiyordum, ben bile kabullenemedim bu durumu. Onlar ne yapacaklardı acaba?

Evet bu gerçeği kabullenmem gerekir ve hemen yeni çözümler, alternatif şeyler ve bunun gibi şeyler bulmam gerekir. Ne düşüneceğimi bile bilemez bir halde okulun bahçesinin çıkışına doğru gidiyordum. Zihnim bulanmıştı. Bir taraftan kendimi nasıl avutacağımı düşünüyordum diğer taraftan ise aileme nasıl açıklayacağımı ve verdikleri tepki karşısında ayakta nasıl duracağımı. Ben bütün  bunları nasıl kaldıracaktım? Her şey üstüme gelmiyordu bu sefer, her şey daha çok benden gidiyor gibiydi.

Zihnim bütün bu olanlarla cebelleşirken birden önümde biri durdu, kafamı kaldırıp bakmak istemiyordum ve sağ tarafa doğru ufak bir adım atıp ilerlemek istemiştim ama önümde duran kişide benden tarafa doğru adımını atıp geçmemi engelledi, işte o zaman kafamı kaldırıp, güneşin de hafif vuruşuyla gözlerimi kıstım ve kim olduğuna baktım.

"Ne yapıtığını sanıyorsun sen?"

"Seni gökte ararken yerde buldum Yeşim. İyiki karşılaştık"

"neden?"

"Sanırım konuşsak iyi olacak."

"Mümkünse şuan konuşmayalım!"

"Olmaz!"

"Konuşmak istemiyorum be! Çekil şuradan!"

"Yeşim yapma böyle herşeyin bir açıklaması var, bırakta açıklayayım."

"Bak şuan birine patlayacakcak yer arıyorum zaten bunun sen olmasını istemiyorsan çekil şuradan! kolumu da bırak!"

"Tamam ne dersen de ne yaparsan yap ama beni dinle bir."

"Tamam. Anlat hadi! Çabuk ol ama."

"Böyle olmaz bir yere geçelim, şurada ki parka yürüyelim mi?"  Parka geldiğimizde birbirimize öylece bakıyorduk. Lafa nereden başlayacaktı çok merak ediyorum. 

"Yeşim'cim canım. Ben her şey için üzgünüm ve sınıfta kaldığını da biliyorum. Keşke dikkat etseydin de yeni bir sınıfta yeni bir senede  herşeye daha güzel bir şekilde devam etseydik diyeceğim ama bende okuldan atıldım."

"N.Ne? Peki neden?"

"İki sebebi var. Birincisi bu ikinci sınıfta kalışım ikinci sebebide Kenan. Yani ikinciye sınıfta kalmasaydım da gene de atılacaktım okuldan"

"Anlamadım. Kenan derken? O ne yaptı ki sana?"

"O bir şey yapmadı. İkimiz yaptık. Ben hayatımın hatasını yaptım Yeşim. Hem sana olan hıncım hemde Görkem'e olan hıncım yüzünden karanlık bir çukura düştüm sanki, sıkıştım, ne yapacağım bilmiyorum."