Blanko (Mabunga Boys Series #2)

30

I snorted when I saw his nonstop messages. Makapal din ang muka katulad ng mga kaibigan nya. "Hoy aba tama na 'yan kanina ka pa umiinom. Tsaka sinong magda-drive ng kotse mo? Ako?"ani ni Lumiere at hinblot sakin yung baso na may lamang whiskey.

"Ayoko pang umuwi"sabi ko sa kanya. I saw her shaking her head but why the fuck I'm seeing three Lumiere? I giggled. Damn. Lasing na nga talaga ako.

"Ito talagang ayaw ko sa tuwing naglalasing ka"pinatong ko sa counter yung muka ko at pinagmasdan si Lumiere. She was saying something but I can't seem to understand the words coming out from her mouth. Then all a sudden, kinuha nya yung phone ko. My brow twitched. Anong gagawin nya? 

"D-do you think he's cheating on me, Lumi? I mean, I saw him with that girl last time then you saw him with her again! Just by thinking about that again, I wanna punch his face. That jerk!" I started blabbering thats been bugging me since yesterday.

"Ilang linggo nyang iniignore 'yung mga chats and calls ko then makikita ko syang may kasamang ibang babae. The nerve! Samantalang halos mapraning na ako sa di nya pagseen man lang sa chats ko. Boyfriend ko sya! Anong karapatan ng palakang 'yun kumapit sa kanya? Tapos hinahayaan nya lang. Nakalimutan nya na ba ako? Did he forget that he has a girlfriend? Damn it." Then I realized that I was crying already.

"Why am I crying?" I ask and look at Lumiere. Napailing sya sakin sabat sya na rin ang nagpunas ng magkabilang pisngi ko.

"You're drunk. Hintayin na lang natin si Fall, 'kay? Susunduin nya tayo"malambing na sabi nya sakin. I wrapped my arms around her waist and hug her tightly.

"Lumi, I don't wanna feel this kind of feeling. It's scaring the hell out of me."parang bata ko na sabi sa kanya. Naramdaman kong hinahaplos nya na ang buhok ko.

"That's natural. Si Rendo lang naman kasi ang hinayaan mo na guluhin ka ng ganun."

"What happend? Are you drunk, Miranda?"napatingin ako sa bagong dating na tinatanong ngayon si Lumi ko. May kasama sya. My forehead creased when I saw him looking at me.

"Tara na. Ihahatid na kita pauwi"the guy held Lumiere wrist and was about to try removing my hug to Lumiere. Agad akong umiling.

"Nooo! Don't take her away. She's mine"angal ko.

"Anak ng? Hoy Tomenlanco, hindi sayo 'to. Akin 'to gets mo?"ani nito at tuluyang tinanggal 'yung pagkakayakap ko kay Lumiere.

"Noooo!!! Ba't kinukuha nyo ba 'yung sakin?! " I asked them and started crying again.

"Ba't pinaiyak mo?"

"Gago ikaw dahilan nun!"

A strong arms wrapped around me. My face landed on a hard chest. Naamoy ko ang pamilyar na pabango na lagi kong naamoy pag si Rendo ang kasama ko. Tumingala ako at nagkasalubong kami ng tingin. He was looking at me intently but his eyes were gentle.

"I'm sorry. Damn sabi ko di kita paiiyakin eh"he said. I pouted at napairap ako sa kanya.

"Hindi tayo bati"

He sighed deeply. "I know. Lets go iuuwi na kita"umiling ako sa kanya.

"I wanna stay here"nakasimangot na ako sa kanya ng sabihin nya 'yun.

"Sasama ka ba sakin pag nilayuan ko na si Eden?"mabilis akong tumango at niyakap sya sa bewang ng mahigpit.

Ilang saglit lang ay naramdaman ko ang sarili ko na lumulutang. Medyo nahilo ako sa naramdaman ko. Pinikit ko ang mata ko at isinandal ang ulo ko sa dibdib nya.

"Urgh!"dahan-dahan akong bumangon sa pagkakahiga ko. Damn. Ang sakit ng ulo ko. I look around my room. Paano ko nakauwi? I stop when I saw a jacket hanging in the terrace. What the fuck? Kanino 'yun? Bumaba ako ng kama at binuksan ang sliding door para makapunta sa terrace. Nilapitan ko 'yung denim jacket and checked it. Wait! It looks familiar.