"Dra. Tomenlanco"napahinto ako sa paglalakad ng may tumawag sakin. Tinignan ko si Annie na hinihingal at bumabawi ng paghinga nya.
"What's wrong?" I asked her.
"Uhm. Doc kasi may kanina pa po naghihintay sa inyo sa office nyo. Sinabi naman po naming puno yung sched nyo today pero mapilit po kaya pinaghintay na lang namin sa office nyo"paliwanag nya. My forehead creased.
"Anong oras sya dumating?"
"Nung 9 am pa po dra."sagot nya. I look at my wrist watch. 10:53 pm na. Napailing ako dahil mahigit 13 hours ng naghihintay sa opisina ko.
"I see. Thank you for informing me, Annie"
"No problem po doc."yumuko sya ng kaunti at umalis na samantalang ako ay tinahak ang daan papuntang opisina ko imbes sa opisina ni Clare. Sabay sana kaming kakain kasi pareho kaming katatapos lang galing sa ER.
Pero kumpara nitong mga nakaraang araw medyo maaga akong makakapagpahinga ngayon. Though ilang minuto na lang mag-aalas onse na ng gabi.
Tahimik kong narating yung opisina ko, pagkabukas ko ng pintuan ay natigilan ako ng makita ko syang nakaupo habang nakapikit ang mga mata nya.
"Ha"napahawak ako sa may gilid ng sentido ko habang hindi makapaniwalang nakatingin sa kanya.
Its been... what? Five? Ah no six years already since I last saw him. Naglakad ako palapit sa bakanteng sofa na kaharap nya at umupo. I rested my chin in my hand and stare at him. Mas lalong lumiit sa paningin ko ang sofa dahil sa kanya.
He looked more attractive than before plus his body were fit.
Ilang taon ko man syang hindi nakita pero may balita pa rin ako sa kanya. Binabalitaan nya ko tungkol kay Rendo samantalang ako binabalitaan ko sya tungkol sa kanya. Binabasa ko rin yung mga chat nya sakin araw-araw though hindi lagi kasi madalas na sa OR ako o ER.
Hindi ko alam kung ilang minuto o umabot ba ng oras na pinagmamasdan ko lang syang matulog hanggang sa buksan nya ang mga mata nya. He stared back at me for a few seconds then shakes his head and close his eyes again.
I chuckled a little by his actions. That was cute. I smiled as I stare at him and leaned my back at the sofa. 'Cause my position was getting uncomfortable for me.
"Matutulog ka ulit?"tanong ko sa kanya. Dun sya parang natauhan dahilan ng mabilis nyang pag-upo ng maayos.
"I-irog"my hitched when I heard his voice calling me the same as before. Tumikhim ako at umarteng parang hindi naapektuhan sa tinawag nya sakin.
"So, what's the reason para hintayin mo ko ng ganito katagal sa opisina ko?"
"Kasi ikaw 'yung hinihintay ko"seryoso nyang sagot sakin at tinitigan ako ng maigi. I stared back at his eyes.
"Pinagbigyan kitang dedmahin ako ng ilang taon. Idagdag mo pa 'yung sinabi mong mag-uusap tayo nung nakaraang buwan"dumekwatro ito at sinandal ang likod nya sa sofa.
I gulped hard nang maalala ko kung ano 'yung tinutukoy nya.
"I'm a busy person, Rendo"
"Red"nagsalubong ang kilay ko ng sambitin nya iyon. " I go for, Red now"sabi nya.
"Anyway, busy din naman ako but I can make time with you. Can't you do the same?"
I scoffed at what he said. "Baka nakakalimutan mong hiwalay na tayo?"paalala ko sa kanya at pinagcross ang mga braso ko. I saw him smirk.
"And from what I remember hindi ako pumayag. Kailangan parehong sangayon ang parehong tao kung makikipaghiwalay, unfortunately for you, Alyana. I never agreed in that not even in my dreams"
"So, let's talk peacefully. Kay?"dagdag nya na nagpatahimik sakin. Ano bang iniisip nya?
----------------------------------
![](https://img.wattpad.com/cover/235978623-288-k282463.jpg)
BINABASA MO ANG
Blanko (Mabunga Boys Series #2)
Teen FictionEpistolary Novel Rendo Asuncion: Ako'y naba-blanko sa tuwing ika'y aking nasisilayan