The Little Ballerina

13

~12 Aralık 2012~

Ava Rebekah tarafından zorla koltuğa oturtulmuştu. Rebekah bebeğin kalp atışlarını duyabildiği için yaklaşık elli beş dakikadır Ava'nın koltuktan kalkmasına izin vermemiş kafasını karnına koyup bebeğin kalbini dinliyordu.

"Kalkabilir miyim? Yoksa üstüne kusucağım."

Rebekah kafasını kaldırdı.

"Dinlememe izin vermedin ki?"

Ava tek kaşını kaldırarak kadına baktı. Rebekah 'ne var?' dercesine kafasını salladı.

"Konuşmak istemiyorum."

Ava kalkıp lavaboya gitti. Rebekah ise olduğu yerde kaldı.

"Yaklaşık bir saattir Ava'yı oraya oturttuğunu biliyorsun değil mi?"

Rebekah sesin geldiği yere baktı. Marcel oradaydı.

"Tebrikler. İmkansızı başardın."

Rebekah kaşlarını çattı. Sonra Marcel'in ne demek istediğini anlayınca kaşları eski halini alıp gülümsemeye başladı.

"Bir dakika. Hiçbir şey söylemeden burada oturdu. Yaklaşık bir saattir."

Marcel kafasını salladı. Rebekah'ın gülümsemesi büyümüştü.

"Ben yaptım."

Marcel daha fazla uğraşmadan odadan çıktı. Ava'nın olduğu lavabonun kapısına tıklattı.

"Işlerim var. Gitmem gerekiyor."

"TAMAM."

Ava'nın sesi sinirli gibi geliyordu. Marcel bunun nedenini bildiği için soru sormadan gitti. Köşkün kapısından çıkarken Kol ile karşılaştı.

"Kız kardeşimin neden bu kadar mutlu olduğunu biliyor musun? Yeniden mi birisine aşık oldu."

Marcel geriye doğru baktı. Sonra Kol'a geri döndü.

"Ava'yı bir saat koltuğa oturttu."

Kol sanki ihanete uğradığını öğrenmiş gibi bakıyordu.

"Ne?"

Marcel omuz silkip kökten çıktı. Kol ise hayal kırıklığına uğramış gibi duruyordu. Rebekah'ın yanına gittiğinde Rebekah hala sırıtıyordu. Kadına sinirli bakışlar attı.

"Nasıl yaptın?"

Rebekah Kol'a bakarak daha da sırıttı.

"Beni seviyor."

Kol kadına gözlerini kısarak bakmaya başladı.

"Şimdilik."

Rebekah'ın gülümsemesi solmuştu. Bu sefer gülümseyen kişi Kol idi.

"Sakın saçma birşeyler yapma Kol."

Kol gülümsemesini genişletirken odadan çıktı.

"AVA. NEREDESİN?"

Rebekah bu bağırışın altından birşeyler çıkacağını biliyordu. Ayağa kalkıp kardeşinin arkasından gitti. Kol Ava'yı ararken karşısına Klaus çıkmıştı.

"Ne yapıyorsun kardeşim?"

Kol Klaus'u görünce somurtmaya başladı.

"Hamile kızımızı arıyorum."

"Neden?"

Klaus Kol'un geçmesine izin vermiyordu.

"Çünkü sizdense BENİMLE DAHA İYİ ANLAŞIYOR."