Zawgyi
"ျပန္ေတာ့မွာလား??"
"အင္း...ျပန္မွာေလ ေနာက္ေတာင္က်ေနၿပီေဆးရံုျပန္သြားရ
ဦးမွာ~""ခ်က္ခ်င္းႀကီး? နားဦးမယ္ဆို"
"ဟင္း..အဲ့ဒါကေရာဘယ္သူကေျပာလိုက္ျပန္တာလဲ"
ကိုယ့္အေၾကာင္းေတြကိုအကုန္သိေနၿပီး စိတ္ဝင္စားမႈအျပည့္
အဝေပးထားတာကေတာ့တကယ့္ကိုအံျသစရာပဲ။ကုမၸဏီအလုပ္ေတြကိုေရာပစ္ထားခဲ့သလားေတာ့မသိ။"ဟို...ေဆးရံုခဏလာတုန္းကမင္းအေဒၚလားမသိဘူးေျပာသံ
ၾကားလိုက္လို႔""ေအာ္...လာၿပီးဘာလို႔ျပန္သြားတာလဲ အခန္းထဲလည္းမဝင္
ဘူးေလ""မင္းစိတ္ဆိုးသြားမွာဆိုးလို႔...အဲ့ဒါထားလိုက္ပါေတာ့ျပန္မွာ
မလား...လိုက္ပို႔ေပးမယ္""ရတယ္..ျပန္ေနက်--"
"ျပန္ေနက်လည္းလိုက္ပို႔ေပးမယ္ တစ္ေယာက္တည္းဘယ္
ေလာက္အႏၱရာယ္မ်ားလိုက္သလဲ...အေၾကာက္အလန္႔ကိုမ
႐ွိဘူး..."ဆူပုတ္ပုတ္နဲ႔ကိုယ့္ကိုေျပာေနပံုေတြကအာပါးကိုေတာင္႐ုတ္
တရက္သတိရသြားေစသည္။သူလည္းကိုယ့္ကိုအဲ့လိုပဲ စိတ္ပူ
တတ္တာမလား။"အဲ့လိုဆိုလည္းလိုက္ပို႔ေပးေပါ့~"
"ဒါနဲ႔ကိုယ္ေျပာထားတာကိုစဥ္းစားေပးမယ္မလား..ဒါမွမဟုတ္အခုအေျဖျပန္ေပးလည္းရတယ္ေနာ္"
လိုက္ပို႔မယ္ဆိုေတာ့ထြက္မယ္ျပင္ေတာ့ ကိုယ့္ေျခလွမ္းေတြကိုရပ္သြားေစတဲ့သူ႔အေမးေၾကာင္လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
"ဘာကို?"
"အခန္းထဲမွာတုန္းကေျပာလိုက္တာေလကြာ!"
"ဟုတ္လား?"
ဘာေျပာခဲ့တယ္ဆိုတာမွတ္မိေပမယ့္ အခုျပန္ေျပာေတာ့က်
႐ွက္ဖို႔ေကာင္းလာတာမို႔မသိခ်င္ေယာင္သာေဆာင္ေနလိုက္
သည္။ဒါေပမဲ့..."မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာလား...ဒါမွမဟုတ္ထပ္ၾကားခ်င္ေနတာလား hmm? "
အနားကိုတိုးလာရင္းသူေျပာလိုက္တဲ့စကားေၾကာင့္ မ်က္ႏွာပူ
သြားေပမယ့္ ခ်က္ခ်င္းပဲမ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕ကာၾကည့္မိလိုက္သည္။သူ႔ကိုေရာျပန္ၿပီးမ်က္ႏွာပူေအာင္ေျပာလိုက္ရမလား။