Fighter of Love (Ongoing)

CHAPTER 4

YVONNE'S POV

Tapos na ang klase namin sa araw na 'to. Minadali ko na ang pag-aayos ng mga gamit at saka lumabas ng kwarto. Dumaan muna ako sa coffee shop na makikita sa labas ng academy.

Nag-order ako ng choco frapuccino at cupcake. Kakain ako habang bumabyahe. Ngayon ay si Mr. Ruise pa rin ang magsusundo sa akin. Hindi muna ako maglalakad papuntang terminal nang katulad ng nakasanayan kong gawin.

"Oh, I'm so sorry," anito.

Mabuti at hindi tumilapon ang hawak kong frapuccino dahil nakaselyo pa ito.

Tiningnan ko ng masama ang lalaking walang habas na bumangga sa akin.

"I really didn't mean it, I'm sorry. I wasn't looking," anitong yumuyuko pa.

"Glad you admitted that it's your fault," ani ko at saka kinuha ang cellphone sa bulsa ng paldang suot ko.

Tumatawag na si Mr. Ruise.

"Hello," sagot ko.

"Where are you, Miss?" tanong nito mula sa kabilang linya.

"At the coffee shop near the exit of the academy."

"Okay, wait for me."

Pinatay ko na ang tawag. Napalingon ako sa lalaking bumangga sa akin kanina. Hindi pa rin siya umaalis sa tabi ko.

"Bakit nandiyan ka pa?" tanong ko. Tumingin siya sa akin nang may pagtataka.

"I am waiting for someone. It's not like I'm going to abduct you or something, okay?"

'Whatever.'

Nakita ko na sa di kalayuan ang sasakyan na minamaneho ni Mr. Ruise.

Inayos ko na ang sarili ko at saka inilagay ang cellphone sa bulsa ng backpack.

"Good afternoon, Miss," bati ni Mr. Ruise. "And Mr. Eliott, it's nice to see you." Binati ni Mr. Ruise ang lalaking katabi ko.

'What's with him?' Tiningnan ko siya ng may pagtatanong.

"It's nice to see you too, Ruscan Ruise," anito at ngumiti ng pagkalapad-lapad.

Maganda ang pagkakaayos ng mga ngipin niya. Maganda ang ngiti na mas nagpapalitaw ng kagandahan ng hubog ng mga labi.

Ngayon ko lang napansin ng mas maigi. He's good-looking though. He's the type of seductive CEO from an executive family.

Umiling ako nang umiling. 'Bakit ko pa naiisip 'yan?'

"Aren't we going home now?" I said in a tired ang annoyed tone.

"Is this the girl Devian is talking about over the phone?" tanong ng lalaking katabi ko.

Tumango si Mr. Ruise bilang sagot.

'Bakit hindi siya tumatango kay Mr. Ruise. I think his younger than him. And why did he mentioned my Dad's name by his first name?'

"Hi, I'm Frein Eliott. I will be your escort until your dad comes back." Inabot niya sakin ang kamay niya pero hindi ko siya ginantihan.

"Hindi ako interesado," ani ko at tinalikuran siya. Pumasok na ako ng kotse at saka doon binuksan ang frapuccino ko.

"She's a total attitude, huh?" rinig ko habang pumapasok sila ng kotse.

Hindi ko na lamang ito pinansin.

"If you'll know her more, you'll be annoyed at her manners. She often debate with her father at anything. She knows everything about her stand in life," aning Mr. Ruise.

"Hey, mind your words Mr. Ruise."

Tumawa ang katabi ni Mr. Ruise sa passenger's seat. Pinagpatuloy ko nalang ang pagkain ng cupcake at hindi na sila pinansin.

"I thought you'll arriving tonight? Why so early?" tanong ni Mr. Ruise sa katabi.

"I intentionally did. I was expecting to see the pretty daughter of Devian earlier than I should," pilyong anito.

"Don't hit on me, Mr. You're too old for me and I am not interested in you," sabat ko mula sa likuran ng sasakyan.

Tumawa silang dalawa ng malakas.

'Problema ng mga ito? Tsk!'

"He's just two years older than you," aning Mr. Ruise.

I was left dumbfounded. Napanganga ako sa sinabi ni Mr. Ruise.

"You're joking, right?" tanong ko. "'Yang mukhang 'yan, 20 years old? How come?" asar ko.

"She don't believe me," aning Mr. Ruise habang umiiling. "She really is a handful."

"I am 20 years old, really. I just don't look like one."

"I am not talking to you, don't talk."

Tumahimik siya at napahalakhak naman si Mr. Ruise. Inasar siya nang inasar ni Mr. Ruise.

"She is like that the first time I met her thirteen years ago. Imagine, a five year old kid was so, what do you call that? Masungit? Haha!" biro ni Mr. Ruise. "She talks to me like I am just her childhood friend at her age. She kept on dragging me to the sand pool that was made only for her. Then she build ugly castles and tell a story."

"Really, so childish," komento naman ng gurang na katabi ni Mr. Ruise.

"Hoy, gurang!" tawag ko kay Gurang na Eliott. "Does a five year old girl would not be childish if she's only five years old compared to a twenty who act like one? Ha?" inis kong tanong.

Tumawa na naman si Mr. Ruise. Mas malakas kumapar kanina.

"She called you Gurang," asar ni Mr
Ruise kay Gurang na Eliott.

"What does that mean?" inosenteng tanong ni Gurang na Eliott.

"Asked her."

"Nah, nevermind. I'll just search them on gugu."

Tumahimik ang byahe nang wala nang nagsalita pa sa kahit na kanino sa amin.

"We're here," aning Mr. Ruise.

"I know," mataray kong tugon.

Nagpatiuna akong naglakad papasok ng bahay at dumiretso sa couch.
Umupo muna ako at saka ipinikit ang mga mata.

"Getting tired in the argument, huh?" tanong ni Gurang.

"..."

"She's tired. Don't talk to her when she is like that. She punches hard as if she's kind of a rock," nangingising ani ni Mr. Ruise.

"You got punched?" tanong ni Gurang kay Mr. Ruise.

Natahimik si Mr. Ruise. Alam kong naalala niya 'yong nangyari nong labinlimang taong gulang palang ako.

Natutulog ako no'n dahil napagod sa buong araw na practice para sa recital namin sa darating na commencement exercise sa private school na pinapasukan ko. Kinukulit niya akong kumain at sinubukan pa akong buhatin mula sa pagkakahiga ko sa couch. Dahil sa sobrang inis ko ay nasapak ko siya. Ayon, nagka-blackeye siya kaya buong linggong hindi nagtanggal ng eyeglasses niya.

"She punched you! Haha! You're weak, Ruscan," asar ni Gurang kay Mr. Eliott.

"You're too loud," ani ko at pumasok na ng kwarto.

Umakyat na ako papuntang kwarto. Pagod ako kaya iidlip na muna sandali.

"I'll call you when it's dinner time," pahabol ni Mr. Ruise. Sumenyas lang ako na papasok na ako ng kwarto.

Doon ako nahiga nang maayos at nakatulog ng mapayapa.