...OKUL...(Askıda)

Bölüm 13(Gizemli Mesajlar)

Didem’e döndük ve Didem’in ne anlatacağını merakla bekliyorduk,  gözyaşlarını sildikten sonra bize dönüp “Bakın, bana ne olduğu veya bunu kimin yaptığı hakkında hiçbir şey bilmiyorum,  ancak panik atak yaşadığım zamanlarda etrafımdaki insanların gözleri kararıyor ve ellerimden kan akmaya başlıyor, duvarlarda bazı işaretler görüyorum hiyerogliflere benziyor ancak ne olduğunu hatırlayamıyorum” dedi, ona biraz yaklaşıp “Peki sesler, herhangi bir ses duyuyor musun?” diye sordum, bana bakıp “Çığlık sesleri duyuyorum ve birde…” dediğinde ona bakıp “Birde ne?” diye sordum, korkulu gözlerle “Birde o kızı gördüm, çığlıklar atıyordu.O kızı yanınızda görünce  benimle konuşmanıza izin verdim,görünüşe göre sıradaki kurban o, yanlış hatırlamadıysam  ismi Vesileydi.”demesiyle gözlerimizin ona dönmesi bir oldu,Vesile korkulu gözlerle bize bakıyordu ve güçlüklede olsa bize bakıp “N-ne yani sıradaki ben miyim? B-bu korkunç!”dedi onlara yaklaşıp umutlu gözlerle “Merak etmeyin ikinizi de kurtaracağız,nasıl olacağını bilmiyorum ama sizi o şeye teslim edecek değiliz,öncelikle bu işlerden anlayan birine ihtiyacımız var” dediğimde Yeliz bana bakıp “Okulun yakınında böyle,sihir,büyü tarzı şeylerle uğraşan bir kadın vardı diye hatırlıyorum,halamın kızının çocuğu olmamıştı da ona gitmişlerdi.”dedi ona bakıp “Bak bu çok güzel bir haber o kadını buraya getirtebilirsek o bu sorunu halledebilir” dedim ve Nuran bize bakıp “Peki kadını nasıl içeri alacağız,müdür yardımcısını biliyorsunuz fark ederse yanarız” dedi, o sırada söze Didem karışarak “Merak etmeyin bu konuyu ben hallederim,kadını içeri öğrenci velisi diye alacağız” dedi,artık her ikisi içinde bir umut ışığı doğmuştu,belki de hiç kimseye bir zarar gelmeden bu yaşadığımız olağan üstü olaylar son bulacaktı,diğer türlü düşünmek bile istemiyordum, onlara bakıp “Peki kadını ne zaman çağıracağız,yarın Cuma bence Yeliz içinde uygun olursa yarın kadını çağıralım” dedim ve Yeliz’e baktım,Yeliz başıyla onayladıktan sonra diğerlerine döndüm,durum ciddiydi ve onlarda biran önce bitsin istiyorlardı, diğerleri de onay verdikten sonra Didemden ayrılıp sınıfımıza geçtik,sınıfa girdiğimizde zilin çalmasına birkaç dakika kalmıştı,Vesile sırasına oturup başını sırasının üzerinde duran kitabına yasladı,çok korkmuştu ve bu olanlar onu çok etkilemişti,kafamı diğer yana çevirdiğimde Furkan’ında gözlerinin onun üzerinde olduğunu fark ettim,yanına yaklaşarak “Hadi yanına git ve ona biraz teselli ver” dedim bana gözlerini büyüterek baktı ve “Kes sesini!”dedi ve sırasına oturdu,bu konularda çok patavatsızdım ve çevremdekileri istemeden de olsa kırabiliyordum,sırama doğru gittim ve yanına oturdum ona bakarak “Bak,seni kıracak bir laf ettiysem özür dilerim ama Vesile’nin şuan bize ihtiyacı var,bu olanlar onu çok yıprattı” dediğimde bana dönüp “Biliyorum,fakat sen birden öyle bir şey diyince sinirlendim” dedi,elimi sırtına koyarak “Peki düzeltiyorum,Hadi Vesile’nin yanına gidelim” dediğimde suratı biraz gülümsemişti, sıradan kalkıp Vesile’nin yanına gittik,yaklaşıp “Nasılsın?” diye sorduk,önce kafasını kaldırıp bize baktı sonra tekrar aynı yere yaslayarak “Nasıl olabilirim?Bir hafta öncesine kadar her şey normaldi ama şimdi,şimdi bana ne olacak?”diye sordu,ona yaklaşarak “Sana hiçbir şey olmayacak,yarın her şeyi halledeceğiz ve bu şey her neyse ondan sonsuza dek kurtulacağız” dedim,bana umutsuz gözlerle bakarak “Peki ya işe yaramazsa?”diye sordu,o sırada Furkan söze karışarak “Yaramalı,yaramak zorunda” dedi. O sırada kızlar yanımıza gelerek “Hadi zil çaldı” dediler ve kendi sıramıza geçtik. Hepimiz yaşadığımız şeylerin üzerimizde yarattığı baskı ve korkuyla zamanın çabucak geçip biran önce bu yaşananları atlatmayı ve lise hayatımıza yepyeni bir sayfa açmayı umuyorduk…

Sevgili okuyucularım birkaç gündür yeni bölüm yazamadığım için özür dilerim ve anlayışınız içinde teşekkür ederim <3 <3 <3