•ADEN| TEXTING

|5

|baya uzun bi bölüm oldu gençlik beğenip beğenmemek size kalmış. Oy ve yorum pls.

*Tüm bu korkular, yalnızlık dört duvar Bütün gün beynimi kemirip durdular ama hepsi yanında uyursam geçer.*

Buraya gelicekti. Onu görücektim. Odamı toparlayıp kendimi süzdüm. Siyah pijama ve siyah bol sweatimle mükemmel gözüküyordum.(!) Şişmiş olan gözlerimde ayrı bir hava katıyordu tabii.

Odanın içinde gidip geldim. Ne olacaktı şimdi? Ne diyecekti bana? Ben ne diyecektim? İlk sözü ne olacaktı? Ya yakalanırsak? Ah saçmalama Aden. Nasıl yakalanabilirsin ki? Babam olucak adam zaten evde değil. Bu kadar zamandan sonra annen olucak kadın gelip üstün açık mı diye bakmaya gelmez zaten. Sakin ol.

Pencerem tıklatıldığında irkildim. Sanırım oydu. Pencereyi açar açmaz içeri atladı.

Bana baktı. Ona baktım. İkimizde bir şey demedik. Ne söyleyebilirdim?

Bir anda beni kendine çekip sarıldı. Başımı göğsüne koyup kokusunu içime çektim. O da saçlarımı öptü.

İlk defa bir erkeğe sarılmıştım. Fazla güven veriyordu. Bu bir erkeğe sarıldığım için miydi yoksa sarıldığım kişinin Demir olması mı etkiliyordu bilmiyorum. Ama çok güzeldi.

İçerden bir takırtı duyduğumda panikleyip ittim onu. O da anlamış olucak ki bir şey demedi. Koşup kapımı kilitledim.

"Bana bak o lamba niye açık lan babanın para fabrikası mı var kapat hemen onu."

Annem işte. Ne bekliyordum ki?

Keşke babam olsaydı da tek eksik para fabrikasının olmaması olsaydı.

Arkamı dönüp Demir'e baktım. Hâlâ konuşmamıştı. Sesini çok merak ediyordum.

"Aden."

Dolgun dudaklarından çıkan ilk şey bendim. Benim ismimdi.

Tanrım sesi çok güzeldi.

"Gel buraya." dedi kollarını açarak.

Ürkek ürkek gittim yanına. Öyle bir sarıldı ki bana içine sokmak her şeyden sakınmak istiyor gibiydi.

Ondan ayrılıp gözlerine baktım.

"Geldin."

"Geldim."

O an gözümden bir yaş aktı. Yere düşücekken eliyle tuttu göz yaşımı.

"Keşke göz yaşlarının tam akacağı zaman onları silebilsem."

Dediğini yapmıştı. İzin vermemişti gözyaşlarımın akmasına.

"Güzelim neden ağladın şimdi?"

"Ben.. bilmiyorum. Ben hiç mutlu hissetmedim ki." dedim zar zor konuşarak. Bu ağlamam üzüntüden değildi mutluluktandı. Ben.. mutluydum.

Kolumdan tutarak yatağıma oturttu beni.

Elleriyle ellerimi birleştirerek beni kendisine çevirdi.

"Şşt bak bana."

Yüzüne baktığımda konuşmak için dudaklarını araladı.

"Mutluluktan dahi  olsa ağlama tamam mı? Gel bana sarıl. Ağlama sadece sarıl."

Başımı salladım.

Elleriyle yüzümdeki yaşları sildi.

"Aden, şimdi burda yanıma yatıp seni her şeyden çok uzaklara götürmemi ister misin?"