AŞK İÇİN ÖLMELİ

3. BÖLÜM

(geçmiş)

Ölüm yıl dönümü 'dü. Ölümlerinin üstünden tam bir yıl geçmişti. Artik onlarsiz olmaya alışmaya başlamıştım. Ama kendimi yalniz hissediyorum. Dertlerimi anlatacak bir anne bana harclik verecek bir babaya hasret kaldim. Ya Patrick onunda benim gibi hissttiginden şüphe etmem. Tam bir yil önce kar tatiline cikacaktik. Sadece 2 günlük bir tatil. Yoldaydik. Patrick arka koltukta yanimda uyuyordu. Ben ise harika Çello koncertolarimdan birini dinliyorum. Annem on koltukta dergi okuyordu. Babam da arabayi sürüyordu. Yoldaki Virajdan dönerken ters yönden gelen bir komyonete kurban gitmistik biz. O an Patrick uykusundan çığlık atarak uyandi. Annem on camdan disari firladi. Babam, o kaza aninda can verdi. Uyandigimda kirmizi karlarin ustunde yatiyordum. Etrafta bir suru polis, doktor ve Ambulans vardı. Cok korkuyorum. Annem nerde, babam ve Patrick nerde. Noldu onlara. Yattigim yerden kalktim. Yerde duran ve icinde bisey olan siyah birsey dikkatimi cekti. Actim. Keske acmasaydim. O an hersey benim icin bitti. Hayatim gozumun onunden gecti. Anilar canlandi. Gozumden akan yaslar annemin cansız bedenine damliyordu. Uyanmiyordu. Öldü o öldü. Bir doktor kolumdan tutup beni ambulansa cekti. Bağırıyordum. Anne diye Bağırıyordum

-annneeeee, birakin beni annem ölmedi kurtarin onu

-hey bayan lütfen hastaneye gitmemiz lazim iyi degilsin

-iyiyim ben annem ona götürün beni birakin beni imdat anneeeee

-biraz daha zorluk cikarirsan sana bayiltici igne yapacagim

-anneeee, annneeee, anneeee, anneee

Son hatirladigim kelime buydu. Doktor dedigini yapmisti. Bayiltici igne yapmisti bana. Uyandigimda hastane yataginda yatiyordum.

-heyy kimse yok mu, nerdeyim ben

Iceri dedem, anneannem, Lizzy girdi. Onlara anlamsız anlamsız korkak gözlerle bakıyordum.

-niye buradayim ben Büyükbaba annem nerede, ya babam ve Patrick. Bisey desenize ya. Dilinizi mi yuttunuz

-bak kızım kendini üzme sanave Patrick ' e çok iyi bakacağız. Bunların olmasını istemezdik. Merak etme bunlarıhep birlikte atlatacagiz.

-Bu da ne demek. Annemle babam biyere mi gittiler.

-evet, evet gittiler

-nereye gittiler, ne zaman gelecekler. Neler oluyo burda

-tanrım onlara orada mutlu bir hayat versin. Tanri mekanlarini cennet etsin ve birdaha geri geleceklerini sanmıyorum. Ben, ben çok özür dilerim.

Ağzımdan tek bir kelime çıkmıyordu. Sanki biri ağzımı iki dudagimdan dikmis gibi hissediyordum. Ne yani öldüler mi. Ama nasıl olamaz ki. Bunları düşünürken gözümden boşalan yaşlar avuclarima damla damla damliyordu. Kendimi tutamayip çığlık atmaya ve etrafi dağıtmaya başladım. Ailemin değerini anlamistim. Onları pek sevmezdim yaptıklarıma hep karşı cikarkardi ama olsun. Onlar artık yok. Kendimi düşünmüyorum. Patrick ne yapcak. Onu koruyabilecekmiyim. Artik adeta göz yaslarim kendiliğinden akıyor. Durduramiyorum. Ne kadar salagim diye kafamı vurmaya başladım. Çığlık çığlıga her yeri yıkıyodum. Tabikide aptal kafali doktorlar hemen odaya geldiler. Beni tutmaya çalışan üç doktor vardı. Biri kız diğerleri erkekti. Arkada dedeme sarılmış bir şekilde hüngür hüngür ağlayan anneannem vardı. Kıyamam.

-bırakın beni kas kafali bunaklar bırakın bırakın bırakın

Sesler iyice tuhaflasti. Sesleri boğuk boğuk gelmeye başladı. Kolumda bir acı hissettim. Şerefsiz kadın doktor bana sakinleştirici igne yapmisti. İstemsiz bir şekilde gözlerim kapanıyordu.