My 10 Year Gap Boyfriend (short story)

Kabanata

Moira pov

"Ayos ka lang ba?" tanong ni sean sakin.

"Ayos lang buti dumating ka talaga." kundi paniguradong wala na ang bataan ko. "Teka nga bakit mo ko iniiwasan." tanong ko sakanya

"Hindi kita iniwasan, sige una na ako napadaan lang talaga ko e." sabi niya

"Weh di mo ko iniiwasan?" tanong ko mahit obvious naman na iniiwasan niya talaga ako.

"Di nga, tsaka hindi sayo yung letter ah pangalan mo lang ang nakalagay doon." definsive masyado haha

"Pero di nga, hindi talaga kase pwede e." nahihiyang sabi ko

"Di pwede kase nga bata ako tapos mataba biek." sabi niya

"Hindi naman yung mataba at biek, ang totoo kase bata ka pa talaga e tsaka parang kapatid narin ang turing ko sayo." paiwanag ko sakanya

"Pero ayaw kita maging kapatid."

"Grabe ka na naman, pero bata ka pa talaga."

"Kapag ba malaki na ako magugustuhan mo na ako." tanong niya

"Matanda na ako non haha."

"Tch bahala na nga." tapos umalis na siya pero bagi sya maka alis ay sumigaw parin ako.

"Biek magkaibigan parin tayo ah." sigaw ko kaya huminto siya pero nakata likod parin siya.

"Biek ako sa ngayon pero baka kapag naging baboy na ako magustuhan mo na ako." mahinahon pero may dating niyang saad. Tapos umalis na siya at naiwan akong nakatulala dito hindi sana ako matatauhan kung hindi pa dumating si mama.

"Oh inasar mo na naman ba yong batang yon ngayon na nga lang pumunta dito yun e." bintang agad ni mama sakin

"Grabe ka naman ma makabintang agad."

"O siya sige na papasok na ako at makapagluto na."

Pumasok na siya sa loob samantala ako ay nasa labas parin, iniisip ko parin ang sinabi ni sean kanina lang. Ibig sabihin ay handa siyang maghintay hanggang lumaki siya. Sa isipin yon ay labis akong natuwa kahit alam kong ito ay mali.

Lumipas ang mga araw at hindi na naman ako pinapansin ni Sean sa tuwing makikita ko siya ay isang tipid na ngiti lang ang kanyang binibigay. Kapag naman makakasalubong ko siya ay lumilihis siya ng daan upang hindi kami magkasalubong ng tuluyan. Nahihirapan ako sa ganoong sitwasyon pero hinahayaan ko nalang ulet. Ginagawa ko nalang busy ang sarili ko sa trabaho lagi akong nag oovertime at kung minsan ay maaga akong umaalis sa bahay kahit si mama ay napapansin yon ngunit hindi nalang niya ako pinapansin dahil baka alam niya lang rin na marami kaming pasensyente. Masaya naman ako at nakikita kong parang okay na si sean ngunit... sa di inaasahang pangyayari

Nandito ako ngayon sa trabaho ko at pauwi na sana ng makita ko sa labas ng hospital si dan at sinasabing bumalik na ako sakanya.

"Moira please mahal kita."

"Pwede umalis ka na nga hindi na kita mahal ano bang mahirap intindihin don."

"Moira hindi ko talaga sinasadya yon nadala lang ako hindi ko na talaga uulitin pangako."

"Pano kung madala ka ulit ha.!"

"Moira mahal kita talaga."

"Pwede ba hindi ko kailangan ng pagmamahal mo."

"Moira babawi ako pangako hindi ko na uulitin."

"Ang kulet mo rin noh, mas nakakaintindi pa sayo si sean e."

"Wag mo kong matulad tulad sa biek na yon."

"Oo siya biek, ikaw baboy katulad ng ugali mo baboy kaya pwede ba layuan mo na lang ko please."

"Moira"

"Wag kang susunod sakin."

"Moira please."

"Sabing wag kang susunod e."

"Seaaaan wait lang sabay na tayo umuwi." "Sean wait lang." sigaw ko pa sakanya.

"MOIRAA WAG KANG TATAWID MAY SASAKYAN!!! / MOIRAAAA " rinig kong sigaw ni sean at dan pero huli na dahil nakatawid na ako.

continue...