<BELA>

(9) -gerginlik-

Medya: Uğur

Bulut'un söylediklerinden sonra masada çıt çıkmamış herkes kendi halinde takılmaya başlamıştı. Aradan en fazla 15 dakika sonra da Uğur kafeye gelmiş zorla yanımdan Ecrin'i kaldırıp yanıma oturmuştu.

Aslında Uğur geldikten sonra da masada pek bi değişiklik olmamıştı. Tek fark masada artık konuşan bi insan vardı.

Tabii ki de bu Uğur'dan başkası değildi. Yanıma oturmuş beni görmediği iki ayda beni ne kadar özlediğinden bahsediyordu.

Masada ki diğe farklılık ise Uzay ve Berkay'ın Uğur'a attığı ölümcül bakışlardı.

"Seni aradığım en son görüntülü konuşmadan bir gün sonra taksiye yetişeyim derken lanet bir çukur yüzünden ayağımı burkmuş ve bir hafta basketbol antrenmanlarına gidememiştim. O zamanlar boş vaktim fazlasıyla olduğu için yanına gelmek istemiştim ama bu seferde okuldaki çok saygı değer hocalarımızın sürpriz sınavlarından dolayı gelememiştim. O yüzden seni fazlasıyla özlemişim güzelim." dedi gülümseyerek.

Evet iki yada üç günde bir vakit buldukça ya görüntülü yada normal arıyordu beni. Kendisi derslerine oldukca ilgiliydi ve bunun yanı sıra uzun boyu ve becerikliliği sayesinde okulunun basketbol takımı kaptanıydı. Ve bu yüzden pek boş vakti olmuyordu ama boş vakitlerinde de her zaman benimle konuşmaya çalışıyodu.

Aslında onunla gerçekten güzel iki arkadaş olabilirdik. Çünkü sevdiği insanlara fazlasıyla sadıktı ve sizi sırtınızdan bıçaklamazdı.

Bazen... Sadece bazen... Minnacık bir zaman diliminde 'keşke aşkına karşılıklı verebilseydim.' diyodum çünkü o gerçekten güzel seven insanlardandı.

Ama ne olursa olsun ona arkadaşlıktan başka bir şey hissedemiyordum. Tamam ileride biriyle olacaktım mutlaka bunu biliyorum ama o kişiyi aşık olmasam bile en azından o kişiden etkilenmek isterdim.

"Ayağın nasıl şimdi peki ?"

"Merak etme şuan bişey yok. Üzerinden iki hafta geçti. Sahi iki hafta boyunca seni aradım ama hiçbirini açmadın. senin için fazlasıyla endişelendim ama Bulut iyi olduğunu söyledi ?" dedi sorar bir biçimde.

Mahçup bir sekilde konuşmaya başladım.

"Üzgünüm babamla ufak sorunlarım vardı."

"Hmm anladım." diyerek yan tarafımda ki Berkay'a döndü.

"Ee Berkay ? Fazla konuşkan değilsin galiba ?"

"Hmm aynen." diyerek geçiştirmişti Uğur'u.

Berkay'dan

Uğur'u geçiştirip yanımda duran Uzay'a doğru dönüp kimsenin duymayacağı bir şekilde "Kim bu kılkuyruk ?" diye sorduğumda çarpık bir sekilde gülümseyip beni cevaplamıştı.

"Bulut'un teyzesinin oğlu..." dedi ve kaşlarına çatıp sinirli bir şekilde devam etti. "Ayrıca üç yıldır Asel'e platonik." demesi ile bende gerilmiştim.

Asel'e karşı bir şeyler hissettiği belliydi zaten ama nedense bunu birinden duymak beni öfkelendirmişti.

Neyse ki sadece platonikti.

Ama ya ileride Asel'de ona karşı bir şeyler hissetmeye başlarsa ?

Saçmalama Berkay. Üç yıldır sevmemiş Uğur'u. Şimdi mi sevecek ? Hem sanane oğlum. İster Uğur'a karşılık verir. İster vermez. Seni ne ilgilendirir ?

Doğru beni ilgilendirmezdi dimi ?

...

Asel'den

Herkes evlere dağılmış sonunda Ecrin ile beraber benim odamda oturmuş dedikodu yapıyorduk.

"Ya neyse Uğur her zaman ki Uğur'du.
Uzay'da yine fazlasıyla asabi ve sinirliydi de Berkay'a ne oldu. Ayy bi de Uğur onunla konuşmaya çalıştığında onu unursamayıp geçiştirmesi. Yani ne bilim ilk geldiğinde bizimle tanışma şekli falan kibar bir şekildeydi. En azından kibarlıktan bi kaç cümle kurar diye beklemiştim ama onu da yapmadı. Çok şaşırdım lan."

"Aynen haa bak ona bende çok şaşırdım. Yani Selim kadar falan konuşmuyor ama yinede konuşkan bir insan. Sahi Selim demişken. Ben orda fazlasıyla gerildiğimde sen kıkırdıya kıkırdıya Selim ile ne konuşuyordun ?"

"Okuldan neden atıldığını sordu. Bende son okul maceramızı anlatıyodum. Ama en çok komiğime giden de 'Nedense hiç şaşırmadım. Asel bu. Ondan herşey beklenir.' demesiydi. Daha ilk haftadan kendini fazlasıyla tanıtmışsın."

"Oysa ki o kadar da uslu durmuştum." derken yalandan üzülmüş numarası yaptım.

"Okula ilk gün kavga etmen mi uslu durmak ?" diye alayla sordu Ecrin.

Aklıma o günün gelmesiyle yine sinrilenmiştim. Aptal Bartu. Görürdü ama o gününü. İşim bitmemişti onunla.

"Ama kanka benim yerimde sen olsan sende aynı seyi yapardın. Aptal hem benim kantin sıramı kaptı hemde yere düşmemi sağladı."

Konuşmamı bitirmemle Ecrin'de kaşlarını çatmıştı.

"Gerçi o da doğru lan. Aferin iyi yapmışsın ite." demesi ile yüzümdeki piçimsi sırıtmayla "Tabi oğlum ne sandın." demiştim.

'Ee dedikodumuz da bitti ne yapalım şimdi." demesiyle telefonumun zil sesiniz duymamız aynı anda olmuştu.

Ecrin hemen merakla telefonuma bakıp kim o deresine göz kırpınca "Selim ?" diye sorarcasına cevap verdim.

Telefonu açıp konuşmayı hoparlöre verip cevapladım.

"Buyur kankanların gülü ?"

"Asel, Berkay ben."

"Efendim Berkay ?"

"Yarın hafta sonu olduğu için bizimkilerle bişeyler yapacaktıkta bizim çocuklar seni ve arkadaşlarını da çağırmamı istemişti o yüzden aradım ben."

"Ben bizim çocuklara sorar dönerim geri sana." derken onun ben de numarası olmadığı aklıma gelince devam etmiştim.

"Ama senin bende numaran yok. Neyse ben Selim'e haber veririm o söyler zaten size."

"Eğer rahatsız olmazsan ben numaranı Selim'den alıp seni arayıp sorabilirim ?"

Çekingence sorduğu soru çok hoşuma gitmişti çünkü onun yerinde başkası olsa belki benim rahatsız olup olmayacağımı umursamadan numaramı alabilirdi ama o bunu düşünmüş ve izin istiyordu. Ve bence bu çok kral bir hareketti.

"Rahatsız olmam merak etme."

"Peki o zaman. Arar sorarım ben sana. İyi geceler."

"Sana da iyi geceler. Selam söyle çocuklara."

"Olur söylerim. İyi geceler." dedikten sonra telefonu kapatmıştı.

Başımı telefondan kaldırıp bakışlarımı Ecrin'e çevirdiğimde onun imalı bakışlarıyla karşılamış ve tehditimi savurmuştum.

"Eğer aklındakilere son vermezsen Uzay'a söylerim."

***

Bölüm yazmayalı ne kadar oldu gerçekten merak ediyorum ama sonunda yeni bölümle karşınızdayım.

Umarım bi sonra ki bölümü bu kafar geç yazmam.

Seviliyorsunuz ♥