Safir Mila Safkan, şu an olduğu yaşından çok daha ufakken, hayatının taşlarını yerinden oynatan bir olay yaşar ve kendini ansızın, yetimhanenin soğuk duvarları arasında kimsesiz bulur. Sahip olduğu şeyler, her ne yaşarsa yaşasın iyi kalan kalbi ve t...
Meımuna, La Tristesse Du Diable. (Bu şarkıyı dinlemezseniz sizi bulur döverim.😊)
Merhaba parlayanlarım! Lütfen tadını çıkararak, keyifle okuyun bu bölümü.
7 K oy gelir gelmez SEZON FİNALİNİ yayımlayacağım!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu güzel editleri yapan canımın içi okurlarıma (bir okurdan fazlasısınız hepiniz) teşekkür ederim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüme girerken yıldızlarımızı bırakmayı aman unutmayalım. ✨
47. Bölüm: "SEVGİ ÖLMEZ SEN VE BEN KATİL OLMAK İSTEMEZSEK."
Çok aşk öldü, katiller serbest.
Hazer, onu tanıdığım ilk zamanlarda bu kadar çok sigara içmiyordu. Gözlerim o zamanlardan daha çok aşık olup onun üzerinde gezdiği için mi bu farkındalığa varmıştım bilmiyordum ama evinin salonunda iki kül tablası vardı ve ikisi de ağzına kadar doluydu.
Düzelteyim, evimiz. Yeni mobilyalarımız gelmişti, üstelik bu kez yatak örtümüz bembeyazdı.
Günler, beni ürküten bir sakinlikte ve hızda geçiyordu. Mutsuzken upuzun gelen saatler, hayatımın aşkının yanındayken saliseler gibi geçiyordu. Bakıldığında her şey güneşli bir günde akan nehir gibi sakindi ama sanki o nehirin altında uyanmayı bekleyen bir canavar vardı.
Böyle hissetmemi sağlayan Hazer'di.
Şimdi yanımda, yıldızlara bakarak uzanıyordu.
Son günlerde hem işleriyle hem de evimizin düzeniyle uğraştığı için çok yorgundu. Yüzünden belli oluyordu, gözleri bitkin bakıyordu ama gün sonunda bana öyle bir gülüyordu ki... ruhumun derinliklerinde güneş yükseliyordu.
Evliliğimiz için hemen hemen her şey hazırdı, davetiyelerimizi yakın tanıdıklarımıza göndermiş, beraber yaşayacağımız evi tamamiyle hazırlamıştık. Düğümüzü yapacağımız yere karar vermiş, bir organizasyon şirketiyle anlaşmıştık. Düğünümüze birkaç gün kalmıştı ve her sabah, ona kavuşacağım günün heyecanıyla uyanıyordum. Sahaftan balayı için izin almış, Leo ve benim okul kayıtlarımızı yaptırmıştık. Leo önümüzdeki hafta birinci sınıfa, ben de düğünden iki hafta sonra üniversiteye, sosyal hizmetler okumaya başlayacaktım. Görünen o ya, kusursuza yakın bir ilerleyişin içindeydik.
