VE YALNIZLIK

7 0 0
                                    

Gözlerimi açtığımda sabahın ışıkları ile uyandım. Kim ve Mia yoktu ve ben yemekhanedeydim. Şimdi biraz daha sakinim. Sally ile burada geçen zamanlarımızı düşünüyordum. 

Aklıma çok sevdiğim o anı geldi

"Yetimhanenin yaramaz ikilisiydik. Yemekhaneye herkesten önce gider. Bizden önce gelen varsa haddini bildirirdik.

Birden gülmeye başladım. Çok komik bir anıydı.

"Jeff diye bir çocuk vardı. Tabi o zaman 7 yaşlarındaydım. O bizden önce yemekhaneye yetişmek için koşuyordu. Sally ise ona bir çelme çakıp birinciliğini koruyordu."

Ne güzel anılarımız vardı. O zaman yalnız değildim. Düşünmüyordum, insan yalnız olunca düşünüyormuş meğer.

Ayağa kalktım ve elimi ceketimin cebine sokup gezmeye başladım. Sonra elimi pantolonumun cebine soktum ve oradaki beni rahatsız eden kağıt parçasını aldım. Hala çok sakindim. Artık alışmıştım.

Üstünde kanla yazılmış bir cümle vardı.

"Senin arkandan iş çevirdiler, onların neden öldüğünü merak ediyor musun? İşte cevabı bu"

Benim arkamdan iş çevirdikleri için mi ölmüşlerdi?

Arkasını da çevirdiğimde yine kanla yazılmış farklı bir cümle gördüm.

"Kim'i baltayla, Mia ise zaten kan kaybından öldü."

Gözlerimden inen boncuk gözyaşlarını hissedebiliyordum.

-Benden ne istiyorsun!!!!

-Ben sana ne yaptım!!!

Karanlıktan gelen ses:

-Sen bana birşey yapmadın. Ailen yüzünden seni öldürmek biraz üzücü olacak.



İNTİKAM YEMİNİHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin