İNTİKAM YEMİNİ

YALNIZ DEĞİLİZ

Alex:

-Bu sözleri karşısında donakaldım meğerse içimizde bir hain varmış. Bizde sana söyleyemedik. Çok üzülürdün ve kendi aramızda çözme kararı aldık. Onu öldürdük ve intikamını almak istedin. Ve bizi buraya çağırdın bizi öldürmek için bunu fark etmediğimizi mi sanıyorsun. Hem burası neresi?

Shelly:

- Burasının bir önemi yok. Bundan daha önemli bir şey var...

Andy:

-Ne? Shelly sen iyi misin?

Başım dönmüştü elimi kafamın kanadığı yere götürdüm ve çok büyük bir acı hissettim. Mia yanıma geldi telefonunun ışığını açıp kafama baktı ve o büyük yarayı gördü.

Mia:

-Ne oldu sana?

Sesi ağlamaklı geliyordu.

Shelly:

-Burada yalnız değiliz. Alexi arıyordum ve arkamda birini hissettim arkama dönecekken saçımdan tuttu ve duvara attı. Sonra kafama bir tahta parçasıyla vurdu.

Jack:

- O zaman şöyle yapalım. Shelly ve Alex 3. katı; ben ve Mia 2. katı Andy ile de Mia 1. katı gezip işimize yarayacak silahlar bulalım. Herkes benle aynı fikirde mi?

Mia:

- Evet, bana uyar.

Herkes onayladıktan sonra katlara ayrıldık.  Alex'in kafasında hala buranın neresi olduğu ile ilgili soruları vardı bunu görebiliyordum.

Shelly:

- Yetimhane

Alex:

- Ne ? Ne yetimhanesi?

Shelly:

- Burası Sally ile büyüdüğüm yetimhaneydi. Buranın kapatıldığını bildiğim için sizi buraya getirdim. Ama içimde hala şüphe var.

Alex:

- Bende ilkinde inanmamıştım ama hiç takip edildiğini hissettinmi?

Birden birbirimize bakakalmıştık. Ve gözyaşlarımı tutamadım. Gözlerimden akan gözyaşları yüzümü ıslatıyordu. Birden Alex ağzımı kapatıp beni karanlık bir yere çekmişti ve eliyle sus işareti yaptı. O bunu nasıl duymuştu. Birden adım sesleri geldi ve beni yaralayan adamı gördüm. O anda söylediği şey ile onu takip etmek istedim.

" Beş yüzüncü oda bekle beni ben geliyorum"