𝓀𝚤𝓇ℊ𝚤𝓃𝚤𝓂' (𝓉𝒶𝓂𝒶𝓂𝓁𝒶𝓃𝒹𝚤)

17|🥀

   neden göğsümün sol tarafında sancı
var?

yanlış anlıyor olabilirim, ön yargılıysam affet beni.
ama o kızla görüşeceğin için çıktın evden değil mi?

senin beni görebileceğin alandaki boş masalardan birine oturdum.
benim iki masam ötemdeydin.

oturdum, kahvemin fincanla önüme konması uzun sürmedi.

"afiyet olsun."

"teşekkür ederim."

sıcak fincanı kulpundan dikkatlice tutup, ağzıma götürürken seni izliyordum.

anlık göz göze geldik, şaşırdın.

kahvemden yudum aldım.

sen masadan kıza bir şeyler söyleyerek kalktın. daha sona onunla vedalaşıp, yanima geldin. karşımdaki boş sandalyeye oturmak için izin istedin.

başımı onaylarcasına salladım.

sandalyeyi çekip oturdun.

" iyi görünüyorsun ama yine de evden çıkmaman gerekti."

bu manzarayı göreceğimi bilsem çıkar mıydım sıcak yatağımdan?

"ödüllendirdim kendimi sadece."

fincanı, tabağına bıraktım.
sandalyeni öne çekerek bana biraz daha yaklaştın.

"ne düşündüğünü tahmin edebiliyorum...bakışlarından"

"ne hissettiğimi tahmin edebiliyor musun... bakışlarımdan?"

" beni dinle lütfen... ağlıyordu, numaramı silmemiş beni aramıştı. ben de onu öyle bırakamadım. ama bırakamamın nedeni sadece üzülen birine karşı fazla savunmasız olmam. evinden çıktım, burada konuşmak istedi. aklım hep sendeydi oturduğumdan beri."

açıklama yaptığında önyargılı davrandığımı kabullendim.

senin altın kalbini görmezden geldim.
geldim fakat gelmemin derin ve anlamlı sebebi seni kaybetme ihtimalim.çünkü seni ağlatan birine ağladı diye geri dönebilecek kadar altın kalplisin...

elimin üstüne elini koydun.

" bir şey söyle ne olur... gözlerime bak, gülümse ya da adımı sayıkla."

elimi elinin altından çektim. homofobik
insanların sert tepkilerinden korkuyordum.

(y.n: mahallede halk tarafından eşcinsellik büyük tepki görür, dinen de günah sayılır.)

" yanlış anlamışım, üzgünüm.  ben sadece öyle görünce..."

"özür dilerim, hata bende."

gözlerine baktım.

" benimle de kahve içer misin? "

gülümsedin.

"tabii ki tatlım... sözünü kesmeseydim evine geldiğimde tatlım diyecektin değil mi?"

kızardım.

"evet..."