Since Day One

Four

Since Day One, You're worried to me..

I'm here at the clinic now at may hawak na ice pack. Lumabas muna si Kalen para hanapin mga kabigan ko. Ayaw ko nga muna siya palabasin e. I remember his face when he ask me if I'm fine at sigurado din ako na siya yung sumigaw ng Diamond kanina. He's the only person who is calling me that.

"Jusko, Saffira!" Napapakit na lang ako ng marinig ko yung boses ni Sheka.

"Yung dyamante namin!" Kinahihiya ko na talaga sila!

Humiga na lang ako ulit dito sa higaan sa clinic at pumikit habang hawak pa din yung ice pack.

"Saffi!" I open my eyes and I saw the worried look on my friends

"I'm fine," sabi ko sa kanila and Raiven remove the ice pack on my head at nakita nila kung gaano kapula yung gilid ng noo ko.

"Yan ang fine? Sobrang pula! Yan ang napapala mo sa kakasunod mo kay Kalen!" Natikom ko na lang yung bibig ko dahil halatang seryoso si Raiven ngayon.

"Kalma lang naman diyan gurl," sabi ni Sheka pero tiningnan lang siya ni Raiven ng masama.

"Last na 'to Saffira ah. Hayaan mo na lang na makita mo si Kalen wag mo na habulin." Wala na lang akong nagawa kundi tumango. I don't want her to be mad at me.

Alam ko na they support me from everything but I know they have limitations lalo na kung alam nila na sumusobra na ako. Since class started nakikita na nila kung paano ko habulin si Kalen.

They actually shock na first day pa lang ng school year ang tindi na kung paano ko habulin si Kalen.

It's first day of school finally! College na ako! I'm actually feel excited because I'm going to RU. It's my dream school. Hindi lang pala ako pati yung mga kaibigan ko din. And him.

Hindi na lang ako nag-isip pa ng kung ano-ano ang just started getting ready to go to school dahil baka mamaya bigla na lang dumating yung tatlo at hindi na matahimik pa kakadaldal si Sheka.

"Gosh! Sana maraming wafu!" sabi ni Sheka na nasa tabi ko. Napailing na lang ako sa kanya. Ganyan yan gwapo lagi ang hanap.

Nakarating kami ng university at nakita naman namin yung dalawang bakla na inaantay kami. Sabay-sabay kaming pumasok ng university pero napatigil ako ng biglang may sumigaw ng pangalan ng taong ang tagal ko ng hindi nakikita.

"Kalen!" I stop walking at napatigil din tuloy yung anim.

"Bakit tih?"

Marami namang Kalen sa mundo di ba? To confirm my hunch nilingon ko na lang kung nasaan yung may sumigaw.

At saktong paglingon ko nagtama ang mga mata namin. Even if he change big time alam ko pa din na he's the Kalen that I know. I mean I used to know.

"Uy mga pogi!" Narinig kong sabi ni Eunice sa gilid ko pero yung mga mata ko na kay Kalen lang nakatingin.

I saw shock written on his face pero nawala din naman agad yun at siya na yung unang umiwas sa tingin naming dalawa.