Since Day One

Special Chapter 02 (Van & Raiven)

Vincent Van Carter

People call me always approachable guy. Dahil ganun naman talaga ako I never made people uncomfortable pag ako ang nakakasama nila. And people also say thay I am just a happy go lucky man. I grew up in Canada even though I am born in the Philippines at buong akala ko ang magiging kaibigan ko ay mga canadian lang but I am lucky to find friends who is a Filipino.

I met Red and even though he is always quiet alam ko naman na mabuti siyang kaibigan and tahimik man siya pero alam niya kung kailan kailangan ng isang tao ng kaibigan but he hates loud people at hindi naman ako ganun kaingay madalas lang. And I we also met Nigel who is a year older than us.

Akala ko nga impossible na maging kaibigan namin siya dahil hindi naman kami magkayear dahil grade 10 kami at siya naman 11 pero mali pala ako because Nigel is the kind of friend na hindi mo maiisip na mas matanda sayo o ano. He is sometimes childish at mapagbiro kaya nagkasundo din kami at okay lang din naman kay pula yun.

Hanggang sa dumating yung may makakuha ng atensyon namin na isang lalaki na parang kasing tahimik ni Red. Nigel and I decided to approach him pero umiiwas naman siya. Red even said na wag na naming kulitin dahil nga same year kami nung Kalen na yun kaya nakukulit ko pa din.

Not until he said na kung kakaibiganin lang din naman namin siya tapos iiwasan sa huli wag na daw naming gawin. At doon namin nasabi na may pinagdadaanan nga siya at nakita din ni Red yun kaya hindi niya na kami pinipigilan na lapitan si Kalen hanggang sa siya na din ang bumigay sa amin at hinayaan kaming maging kaibigan niya.

"Ano plano?" I ask ng maiwan kaming tatlo sa living room nila Kalen matapos niya sabihin sa amin na sa pilipinas siya magkacollege. Hindi niya sinabi sa amin yun ng maaga dahil daw hindi pa naman daw siya sigurado pero ngayon daw sigurado na siya.

"I don't know." Red said kaya tumingin ako kay Nigel na mukhang nag-iisip din.

Ang iniisip ko lang kasi ayoko na isipin ni Kalen na hindi niya kami totoong kaibigan once na bumalik siya ng Pilipinas. Ang hirap na nga maging kaibigan niya tapos mawawala pa at solid na kami.

"What if we study there too?" sabi naman ni Nigel kaya parehas kami ni Pula napatingin sa kanya.

Dahil kung meron man ang mahihirapan na magtransfer sa Pilipinas ay siya na yun dahil second year college na siya sa susunod na pasukan taking architecture samantalang kami ni Pula at Kalen ay first year college pa lang.

"Seryoso ka?" tanong ko at tumango naman siya doon kaya napaisip na lang din ako.

May business sa Pilipinas ang parents ko pero nandito kami sa Canada kasi mas successful yung business namin dito and my parents are sometimes visiting Philippines at hindi naman ako madalas sumama dahil mas gusto ko lang lagi makasama yung mga kaibigan ko kaya pag bakasyon at bibisita sila doon hindi ako sumasama and choose to hangout with my friends.

I talk to my parents about it at pumayag naman sila at magcondo na lang daw ako while I am there at mapapadalas naman na daw sila sa Manila dahil may inaasikaso daw sila and when we tell it to Kalen gulat na gulat si kupal dahil hindi naman daw namin kailangan sumama sa kanya.

"Hindi ka namin sasamahan 'no, ano ka chicks?" Nigel said at hindi na lang ako nagsalita dahil naplano naman talaga namin yun dahil gusto namin siyang samahan.

"We just want to study there too." sagot naman ni Pula at tumango na lang ako doon at hindi na nagsalita.

Inayos namin lahat ng kailangan namin ayusin but I notice something to Kalen na habang palapit mng palapit pagpunta namin ng Pilipinas parang hindi na siya mapakali pero hindi ko na lang pinansin. I know him for years and I know that he really likes to keep everything to himself just like Red. Pero mas matindi si Pula. Hindi ko nga alam kung may babae pa bang mapapaniwala si Pula sa mga salita.