A Husband's Suffer | MEWGULF

Kabanata 8

AN: VOMMENT PLEASE!

--

GULF

TULALA AKO. Iniisip 'yong mga bagay na nangyari kanina. Kung bakit ganun nalang kadali ang lahat. It's really unbelievable.

He kissed me. Mew kissed me. My husband kissed me.

Bakit niya ginawa iyon? Para saan? Ang mahawakan nga lang ako noon ay para akong mikrobiyo na takot siyang mahawaan. Tapos kanina lamang, kung maka-yakap sa'kin parang wala ng bukas. Na akala mo ay iiwan kona siya. How come he knows that soon I will leave him? Does it mean he's scared of loosing me? Is he really cares about me?

Or, am I just dreaming, again?

Hindi parin ako makapaniwala. Hinalikan n'ya ako na lalong nagpagulo sa isipan ko. Hindi iyon ang inaasahan kong mangyari kanina.

Naalala ko 'yong huling sinabi niya. "Gulf, I need you. Stay and never leave me alone, please."

Dahil sa labis na kabog ng dibdib ko kanina, hindi ko siya nakuhang sagutin. Basta kona lang siyang tinalikuran.

Matagal ko nang inaasam na sabihin niya saken 'yon, pero bakit ngayon na narinig kona, pakiramdam ko hindi na ako masaya? May bahid na poot na akong naramdaman doon.

Siguro dahil napagod na ako kakahintay sa kan'ya. Napagod na ako sa kakaasa na baka may chance pa. Kapag napagod kana, hindi mona alam kung maniniwala kapa ba o hindi na. Kapag pagod kana, nandun na 'yong takot mo na baka maulit pa. Na baka masaktan kana naman. Na aasa kana naman.

Ang hirap naman kasi tanggapin na madalas 'yong mga nagmamahal pa ng totoo ang laging dehado sa pag-ibig.

Naramdaman kong may pumitik sa noo ko na dahilan para bumalik ako sa nakapa- komplikadong reyalidad.

"Earth is calling, Gulf." Tawag Bright sa'kin. "Kanina kapa tulala diyan. Tell me, what's wrong? Did he hurt you, again?" Tanong niya, seryoso siyang nakatitig sa'kin. Wala man siyang pangalan na binanggit pero si Mew 'yong tinutukoy niya.

Umiling ako, "May iniisip lang ako." Tipid kong sagot.

Napatango naman siya, "Halata naman." Nagulat ako ng hawakan niya ang kamay ko at seryoso paring nakatitig sa'kin, "Kung may problema kaman, sabihin molang sa'kin. I won't leave you this time. I will stay if you want me to stay. I will talk to you if you want me to talk to you. I will always be by your side." Aniya at ngumiti sa'kin.

Tinitigan kong mabuti sa mata si Bright. Mga mga matang iyon, kilalang kilala ko. Hindi ako p'wedeng magkamali dahil mata palang ni Bright ay kilala at nababasa kona. Mga klase ng titig niya sa'kin, nararamdaman ko kung bakit niya iyon sinasabi ngayon.

Hindi ko tuloy makuhang ngumiti ng maayos kaya tanging tipid na ngiti nalang ang sumilay sa labi ko, "Salamat sa lahat, Bright."

Ngumiti siyang muli, "I guess, you already know why do I uttered those words. Well, those aren't just words anyway, it has a heartful meaning."

Doon na ako nag-react, "Bright, you mean, you still--" Hindi kona natuloy ang sasabihin ko nang bigla nalang siyang sumagot agad.

"Yes." Bakas ang lungkot sa boses n'ya. Agad siyang nag-iwas ng tingin sa'kin, bigla ay natawa siya ng mahina. But that's a fake laugh. I knew it. "Just nevermind about it, Gulf."