CHAPTER FOUR
…
A/N: This chapter is dedicated to Izumi/Mike Diaz. Thank you for the loved and the pain that you've gave to me. I hope you are happy now without a presence of mine.Zoeia's POV
Dalawang linggo na ang nakalilipas simula ang insidenteng nangyari sa aking kwarto. And also two weeks ago that Yumi did not disturb our living, but why? What was her reason?
I keep my gaze outside the classroom and can't help to think what was Yumi's reason.
Is it possible that she's leaving our home? Or she just took a rest for a bit? What is she planning to?
And by the way, second day of the school na today at kasalukuyan akong nakatitig sa labas ng classroom at malayo ang tingin habang tinitingnan ang iilang mga estudyante na nasa labas. Ngunit wala sa kanila ang interes ko kung hindi kay Yumi. Bakit niya kami ginagambala? Ano nga ba talaga ang dahilan? Kating-kati na akong malaman kung bakit ngunit walang dahilan ang pumapasok sa aking isipan. Mag-iimbestiga ba ako o aantaying magkwento sina mama at papa?
"Ms. Castallano!" agad bumalik ang aking diwa sa biglang pagtawag ng aming guro sa aking apelyido.
"P-Po?" lutang kong sagot rito at nilingon si Ma'am Figueroa.
"I have been calling out your surname for three times but you still kept your look outside and it seems like you have a deep thoughts? Is there have a problem, Ms. Castallano?"
"Nothing, Ma'am…" nahihiyang tugon ko rito.
"She might have a mental illness or what, pfft." Napalingon kaming lahat sa nagsalita including Mrs. Figueroa. Medyo nagulat ako sa paraan ng pananalita niya, pamilyar ang boses nito ngunit imposibleng siya iyon. Haisst.
He is he, having a cold voice, thick eyebrows, red kissable lips, pointed nose, brown eyes and so hot—whatever! Bakit ko ba pinupuri 'tong kulungo na ito matapos niyang mabanggit na may sakit ako mentally? Sino ba 'to? By the way, gwap—ay no, hindi siya gwapo. Pero gwapo talaga! Ay taena.
"I don't have an ill, baka ikaw? Biglang sasabat kahit hindi naman kinakausap." Napairap ako sa ere habang sinasabi iyon dahilan upang tumawa ito ng bahagya even my classmates.
"Mr. Alcomendras! Enough with your nonsense talk," saway ni ma'am kaya binelatan ko siya. Buti nga, "And you, Ms. Castallano, answer my question that you've missed a while ago." Paktay, hindi ko alam kung ano ang kanyang tanong.
"Ma'am, can you please pardon what you've asked?" nahihiyang tanong ko rito at tumayo naman ako.
"You were not listening. Just forgot it." Ha? Ang bait, salamat naman. Chour. Isa pa, chour. Isa pa ulit, chour, "Take your sit," dagdag pa nito na agad ko namang sinunod.
"You are lucky tho, ugly damsel haha," mahinang sambit ng kulungo nasa aking likuran, sino pa nga ba? Edi 'yong Alcomendras kuno.
Ugly damsel? Ang cute ko kaya! Parang ganito (- 3 -) ay, parang pwet. Ah basta, cute ako, kamukha ko ata si Picachu hihi.
But wait a minute, kapeng mainit, kulang ata 'to sa aruga eh.
Naalala ko tuloy sa kanya si Drex. Haisst, akala ko pa naman nun magiging kami, 'yon pala, pampalipas oras lang ako. Sabi niya, mahal niya ako, eh isang taon na niya 'yon sinabi eh! Ni hindi niya nga ako niligawan kaya ayon, I decided to surrender and set his freedom because of tiredness but at last, he told me that I am just a part of his pass time and he just used me to forget his ex girlfriend. It's really hurts, ang magmahal ng ganito. Ahaha. Sabagay, sa online lang kami nagkakilala and I don't even know what is his real name and original picture. If you are familiar with RPW, then you will understand it. I met him there but I used to talk to him using my real account. Oo, kilala niya ako pero hindi ko siya kilala.
BINABASA MO ANG
HUWAG KANG LILINGON
Kinh dịIsang pamamahay ang nababalot ng kababalagahan na siyang konektado sa padre de pamilya ng mga naninirahan dito. Isang hindi pangkaraniwang nilalang ang nagpaparamdam sa mga anak ng mag-asawang Felix Castallano at Martha Castallano na sina Raoen Cast...