Sana

30

Pero alam niyo..
Akala ko hindi na ako magpapatuloy sa buhay ko.
Thanks to Harold.
Binigyan niya muli ng kulay ang madilim kong mundo..
Hindi naman ako nagsisisi na minahal ko siya..
Nagpapasalamat pa nga ako eh..
Kasi matagal niya na daw akong mahal..
Nagpaubaya lang siya kay Henry kasi ayaw din niya itong masaktan..

Ayos na ang buhay ko ngayon.
Pero may mga sana pa din sa isip ko na palagi kong naiisip.
Yung sana... nalaman ko agad na may sakit pala si Henry..
Yung sana na.. hindi dapat ako magalit sa kaniya dahil sa ginawa niyang pang iwan sakin...
maybe he tired to fight all pero hindi niya kinaya..
Yung sana na... sinabi niya sakin ng maaga..
Sana nasa tabi niya ako..
Sana nandun ako sa mga panahong hindi niya na alam ang mga ginagawa niya..
Sana kasama niya ako kahit pa iba na ang ugali niya..
Sana...

Ang dami daming sana na nasa isip ko..
Pero patuloy ko itong tinataboy sa isip ko..
Dahil I have now a reason to move forward.
Nandyan na si Harold sa tabi ko..

Magkakaanak na kami... magkakapamilya na.. bubuo na kami ng sariling pamilya namin..
Na sana ay kami ni Henry ang magkasama ngunit..
Iniwan niya ako...

Pero okay na..
Alam ko namang masaya na siya kapiling ni Papa God.
At masaya din siya para sakin kasi kahit papano ay nahihilom na ang malaking sugat sa puso ko.

Basta palagi mong tatandaan Hendry Joshua Marasigan...

Ikaw ang Sana na gusto kong paulit ulit na hihilingin...

Mahal na mahal kita love...

Hanggang sa muli...

A/N: I will be publishing the next tragic Epistolary mamaya..