LUMİERE DU SOLEİL/ G&G

SOLEİL

Bir mesaj yazmak istiyordu Lumiere bir şeylerin yalan olduğuna inanmak istiyordu, Soleil onu unutmak için bunu yapmamış olması gerekti.

Göz yaşını silip kutunun içindeki otu sarıp dudaklarına götürüp yaktı. Düşünceleri bir bir uyuştuğunu hissetti, Soleil bir duman gibi gökyüzünde kaybolduğunu hissetti.

Carol elindeki biralarla tahta merdivenden çıkıp Lumiere'nin yanına gidip oturdu.
"Bu kadar üzülme Lumiere " dedi uzun kırmızı tırnaklarını Lumiere'nin kısa kesilmiş yarısı soyulmuş mor ojeli elinin üzerine bıraktı.

Soleil Leon'un evinden içeri girdiğinde dünkü kadınların köşke benzer yerde oturduklarını gördü. Çantasını ve mantonu bırakıp yanlarına gidip oturdu.

Soleil'in oturmasıyla Lumiere'nin kalkması bir olmuştu. Kısacık kesilmiş kestane rengi saçları uçuşmuş otun ve kiraz çiçeği kokusu Soleil'in ciğerlerine dolmuştu.

Carol gözlerini Lumiere'den alamıyordu yanına gitmek istiyordu delice öpmek istiyordu ama Lumiere onu kesin bir dile uyarmıştu.

Leon elinde iki viskiyle Soleil'in yanına gelip birini ona verip diğerini de kendisi alıp yanına oturdu.

Lumiere uzaktan onu izliyordu altın rengi saçlarının yaptığı topuzu yanlarından özgürlüğe kavuşmuş çıkan saçlarıyla oynayan Leon'a baktı Soleil onu durdurmuyordu aksine devam etmesi için tahrik ediyordu.

Cebinden telefonu çıkarıp Soleil'in numarasını bulup mesaj bölümüne girdi.

Lumiere: Günaha boyanırken bile çok güzelsin.

Oturduğu yerden kalktı birasını kenara bırakıp dışarı çıktı. Soğuk rüzgar tenin işkence edecek şekilde esiyor kısacık saçlarını yüzüne getiriyordu.

Asla ağlamazdı Lumiere ama bu kez olmadı gözyaşları yanağından akıp ikinci elciden aldığı kazağının üzerine dökülüyordu.

Yolun sonu diye adlandırdı intihar ağacının oraya gelip durdu. Ağaçta asılı duran ipe bakıp gülümsedi, Soleil'e ilk yazdığı yere gelmişti.

Sonun bu kadar güzel ve şehvetli olduğunu bilmiyordu.

Neden çok aşığım ?