Kalbini Gördüğüm Gün

4. Bölüm

Kays’ın Ağzından

“Kendinize bir oda bulun.” Dedim Kağan’a. O da kahkaha atarak:

“Nerede istersem orada beceririm ben kızımı.” Dedi ve ismini bile bilmediğimiz kız Kağan’ın bu konuşmasıyla eğlenmişe benziyordu.

“Ya ya tabi.” Dedim. Kağan kızla yiyişmeye devam ederken, 20. Mesajımı falan atıyor olmalıydım Buse’ye. Can zaten telefonunu almamıştı yanına. Neredeydi bunlar?

“Ben içeri geçiyorum. Can ve Buse’yi arayacağım. Gelecek misin?” Dedim Kağan’a

“Tamam. Geliyorum.” ‘Kızına’ döndü ve:

“Bir yere kaybolma.” Dedi. Kız da onu öperek karşılık verdi. Bahçede olduklarını düşünmüyordum. Eve girdik. 5 katlı falandı. Aramaya ilk kattan başladık. Hiçbir yerde yoktular. İkinci kata çıktık. Burada da değillerdi.

“Buse’yi aradın mı?” diye sordu Kağan.

“Aradım ama müzikten duymamış olmalı.” Dedim oflayarak.

 

Neredeydin Buse?

Can’ın Ağzından

"Cihan?" dedim ve şaşkın bir ifade takınmaya çalıştım. Buse'yi ise ondan uzak tutmak istercesine arkama aldım.

"Evet ta kendisi. Bölmüyordum umarım sizi. Ama erkekler tuvaleti bunun için biraz tuhaf bir yer olmamış mı?" dedi alaycı bir tavırla. Neyden bahsediyordu bu böyle... Bir süre bekledi. Benden ve Buse'den bir tepki alamayınca:

"Ee beni kız arkadaşınla tanıştırmayacak mısın?" dedi ve işaret parmağıyla arkama sığınmış olan Buse'yi işaret etti. Buse onu tanıyordu bizim anlattığımız kadarıyla ama Cihan onu tanımıyordu. Ve evet harika onu kız arkadaşım sanmıştı..

"O benim kız arkadaşım de-" dedim ve Buse saklandığı yerden çıktı:

"Kendimi tanıtabilirim. Ben Buse. Can'ın kız arkadaşıyım." dedi ve koluma girdi. Şaşkın bakışlarımı normale çevirmek biraz zaman almıştı...

 

Kays'ın Ağzından

Tam 5. kata çıkacaktık ki koridorda Mehmet'i gördük.

"Mehmet!" diye seslendim ve bize döndü:

"Efendim?" dedi ve yaklaştı bir kaç adımda.

"Can'ı gördün mü?" Pek fazla umut bağlamamıştım. Belki de çoktan bahçeye inmişlerdi.

"Görmedim… Cihan aşağıya indi. İçecek bir şeyler almak için. Gelin bize katılın. Cihan’a mesaj atarım ve gördüyse onu getirmesini söylerim.” Kağan'la birbirimize baktık. Tepkisizdi. Aslında mantıklı gelmişti kulağa. En azından barda olup olmadığını öğrenebilirdik ve belki bir umut Cihan onları bulur ve getirirdi.