"လုရီ..လုဟြားဆီကဘာသတင္းရလဲ ''
လုရွင္းဟန္က လက္စြဲေတာ္ဓားကို အနက္ေရာင္ပဝါနဲ႕သုတ္ေနရင္း လုရီကိုေမးသည္။
"တာဝန္ကို လုပ္ေဆာင္ၿပီးပါၿပီလို႔ သတင္းပို႔လာပါတယ္ အစ္ကိုေတာ္..ဒါေပမယ့္ ''
"ဒါေပမယ့္ဘာျဖစ္လဲ..ဆက္ေျပာေလ..''
"လုဟြားက ဝမ္ရိေပၚကိုလိုခ်င္ပါတယ္တဲ့အစ္ကိုေတာ္..ဝမ္ရိေပၚကိုေတာင္းထားပါတယ္ ''
လုရွင္းဟန္က လုရီရဲ႕စကားကို ခဏမွ်စဥ္းစားလိုက္ၿပီး..
"ေကာင္းၿပီေလ..ေပးမယ္လို႔ေျပာလိုက္..အခုအက်ဥ္းေထာင္ကိုသြားမယ္ ေရွာင္းက်န့္ကိုသြားၾကည့္ရေအာင္ ''
လုရွင္းဟန္က လုရီကိုေခၚၿပီး အက်ဥ္းေထာင္ကိုထြက္လာသည္။
"တံခါးဖြင့္လိုက္ ''
လုရွင္းဟန္က အက်ဥ္းေထာင္ဂိတ္ေစာင့္ကို တံခါးဖြင့္ခိုင္းၿပီး အက်ဥ္းေထာင္ထဲကို ဝင္လာသည္။
"သူ႕ကိုႏွိုးလိုက္ ''
လုရွင္းဟန္က အခ်ဳပ္ခန္းထဲမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ေရွာင္းက်န့္ကို ႏွိုးခိုင္းလိုက္သည္။
"ဗြမ္း..''
မ်က္ႏွာကိုလာစင္တဲ့ေရစက္ေတြေၾကာင့္ ေရွာင္းက်န့္အိပ္ေနရာမွလန့္နိုးသြားရသည္။
"ေဝ့..မင္းတို႔ငါ့ငိုႏွိုးရင္ ေျဖးေျဖးသက္သာႏွိုးလို႔မရဘူးလား..ေသမလို႔ေရနဲ႕ပဲပတ္ေနရတာလား ''
ေရွာင္းက်န့္က ထိုလူေတြကို စိတ္တိုတိုနဲ႕ေအာ္ပစ္လိုက္သည္။ သူအက်ဥ္းေထာင္ကိုေရာက္ေနသည္မွာ ဒီေန႕နဲ႕ဆို ၆ ရက္ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။
၆ရက္လုံးလုံးလည္း သူ႕ကိုဘာမွမေကြၽး ။ ေကာင္ေလး ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ႏွင့္ ယူလာေပးေသာ သစ္သီးေတြကိုသာစားရသည္။ အက်ဥ္းေထာင္ရဲမက္ေတြက မထင္ရင္မထင္သလို ႏွိပ္စက္တတ္ေသးတာေၾကာင့္ ေရွာင္းက်န့္မွာမသာယာလွေပ။
ယခုလည္း ပင္ပန္းလြန္းလို႔အိပ္ေနကာမွ ေရႏွင့္လာပတ္ႏွိုးတာေၾကာင့္ အမွန္တကယ္ပင္ေဒါသထြက္မိသည္။ ေဒါသထြက္ေနခ်ိန္ မိမိမ်က္ႏွာကို လက္တစ္ဖက္နဲ႕ညွစ္ကာ ဘယ္ညာရမ္းၾကည့္ေနတဲ့လူေၾကာင့္ စိတ္ကိုေတာ္ေတာ္ထိန္းေနရသည္။
YOU ARE READING
💥ထိရဲရင်ထိကြည့် မီးပွင့်သွားမယ်💥 (Complete)
Fanfictionရှောင်းအိမ်ေတာ်ရဲ့ အငယ်ဆုံးသခင်လေးရှောင်းကျန့်..သိုင်းပညာရော မှော်ပညာပါမတတ်တဲ့အပြင် ပြဿနာပေါင်းစုံရှာပြီး မွှေနိုင်လွန်းသောအမွှေကိုယ်တော်လေး... အဖြူရောင်မိစ္စာဘုရင်လေးဝမ်ရိပေါ်..တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နေတတ်ပြီး အရယ်အပြုံးမရှိ..တလောကလုံးကဖိန့်ဖိန့်တုန်အော...
