Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Hendrix Craydon
...
R I C K
I dialed Manong Ador's phone number for the last time before my patience went out. Kanina pa ako nakatayo dito sa entrance ng NAIA pero wala pa rin siya. I glanced to my wristwatch before I placed my phone in front of my ear. I just heard a long buzz afterwards.
"Tsk!" Sipat ko nang hindi niya na naman sagutin ang tawag ko. Dahil sa inis ay pinasok ko na lamang sa bulsa ko ang phone ko. I'm about to drag my luggage when an old man showed up right in front of me. Ang kanyang pamilyar na mukha ay nanumbalik sa aking isip matapos ang mahabang taon.
"You're late Mang Ador." Ang kaninang inis ko ay naglaho nang masilayan ko ang mukha ng aking driver simula noon pa man. Ngunit naka-focus ang atensyon ko sa paghanap sa taong kanina pang laman ng isip ko. I was a little bit disappointed when he didn't come. On the other hand, I can't get mad to this father-like man I will never had again in my life just because he was late.
"Sorry po sir Hendrix. Na-traffic po kasi ako." Paghingi sa akin ng paumanhin nito.
"Nevermind."
Hindi ko na ginawang big deal ang matagal kong paghihintay sa kanya. I lend my luggage to him instead and followed his lead to our car. Hindi rin nagtagal ay narating namin ang itim na kotse at walang sabing pinagbuksan niya ako ng pinto.
Sa gitna ng aming byahe ay isang tao ang pumasok sa aking isip. Silence eloped the whole premises of my car as I start asking Mang Ador about Rupert, my childhood bestfriend.
"Mang Ador?" Pagbasag ko sa katahimikan.
"Yes sir?" He slightly glanced in the rearview mirror to see my reflection.
"Where's Rupert? Sinabihan kita na isama mo siya kapag sinundo mo ako sa airport." Bumaling ang tingin ko sa labas ng bintana dahil sa pagkadismaya. Buong akala ko ay kasama niya siya sa pagsundo sa akin.
"Tungkol po pala doon sir. Sinabihan niya po ako kanina na hindi po siya makakasama sa pagsundo sa inyo dahil may pasok pa daw po siya sa trabaho ngayon." Napataas ang isa kong kilay sa narinig kong rason ni Rupert para lang hindi ako siputin sa pagdating ko. Mas mahalaga pa ba ang trabahong 'yun kaysa sa kaibigan niya? Tsk! What a nonsense reason of him.
"He's working already? How?" Naagaw ang interes ko nang malaman na nagtatrabaho na pala siya. I once looked to Mang Ador's back because of his reason. Buong akala ko ba ay nag-aaral siya ngayong college tapos maririnig ko, nagtatrabaho na pala siya?
"Working student po sir Hendrix. Nagpapart-time job po siya sa isang bar malapit po sa eskwelahan na pinapasukan niya." Nangunot lalo ang noo ko sa narinig. Nagulat na nga ako na malaman na nagtatrabaho siya, mas magugulat pa pala ako na malaman na nasa bar siya pumapasok. Nahihibang na ba ang taong 'yun? Wala na ba siya sa tamang katinuan?
