Just you and me, forever.

I- The Finals

Sorry kung ngayon lang nag update. Medyo busy. Basta. Hehe. Suportahan niyo to. Sige na. Maganda to. Yiee! Hahaha!

Crysta Reed as Nivea Jean Ongpauco.

~~~~

Laiken:

Ang lakas ng hiyawan ng mga tao sa labas pero ako ay nanatili lang sa locker room namin. Sinusubukan ko pa ring kalimutan. Bakit ang hirap? Bakit ang sakit? Ganoon ba talaga kapag first heart break?

Two weeks after the heart broken scene, I'm still in the same spot. It's hard to move on.

February 14 - Valentine's day - I lost the one I love. That would be the last day that I will hear her voice or see her beautiful face.

Si Celine ang nakita kong bride sa wedding booth at ang groom niya na si Paul. She's not pregnant. She reasoned out to take advantage of me. To fool me. I can't believe her. She knows me as a skeptic and a benevolent person. Thus, she used it against me.

I'm the stupid person in the world. Nagpadala ako sa kaniya. Ang tanga ko ano?

Dahil sa nangyari sa amin ni Celine, hindi ako nakapag focus sa game one ng finals. Ako pa naman ang team captain at ang mvp tapos nasa bench ako. Hindi talaga ako makapag focus dahil sa mga nangyari. Sa narinig at sa mga nakita ko.

We lost the first game but I recollect my self-esteem to retrieved from our lost. We won the second game.

It's now or never. Third game. Do or Die. Homecourt is ours.

"Hey! Goodluck!" Aba, kinausap ata ako nito.

"Nivea may sakit ka?" Tumawa naman siya.

"Wala Laiken. I'm just saying goodluck." Ngumiti ako sa kaniya.

"Salamat." Sabi ko.

"Tinatawag ka na ng team doon. Goodluck ulit Laiken." At umalis na siya sa pintuan. Huminga ako ng malalim at sinuot ko na ang jersey. No. 8 ang jersey ko dahil yun ang monthsary namin.

Lumabas na ako at tumakbo papuntang court. Nakakapagtaka talaga. Nagsalita si Nivea, kinausap ako, at tumawa. Hiindi ko siya na congratulate.

"Knock knock!"

"Damn it Laiken!" Ginulat ko kasi.

"Sorry! Di ko sadya." Pinaghahampas niya ako ng damit.

"Bastos ka talaga!" Nakalimutan ko naka top piece pala siya.

"Oy hindi ah! I just wanna say congratulations. You're the champion!" Nakasimangot pa rin siya sakin. Oo. Champion sila sa women's basketball. Do or Die din sila.

"Thank you! Makakaalis ka na!" Mataray niyang sabi.

"You're welcome. Adios mi bella dama!" Kinindatan ko siya at mabilis akong tumakbo palayo. Hahampasin kasi ako ulit.

By the way, I'm Laiken Albert S. Torres. Isang gwapong lalaki na broken hearted. Madalas pagkaguluhan ng girls. Smart guy. Napakagaling maglaro ng basketball. Masayahin ako. Etc. Etc. Etc.

Yung babae na iyon ay si Nivea jean G. Ongpauco. Classmate ko yan simula second year. Pero kilala ko na siya first year pa lang. Ang lupit kasi maglaro ng basketball. Isa siyang tahimik, matalino, at mataray na babae. Ni- hindi nga siya gaano nakikipagusap. Maria clara ang mukha pero ang lupit magbasketball. Di mo talaga aakalain. Sobrang ganda pa.

Marunong siya makipagsabayan sa mga lalaki sa paglalaro. Kahit sakin. Pero siyempre mas magaling pa rin ako. Running for valedictorian yan.

"TEAM CAPTAIN. JERSEY NO.8, LA TORRES!"