after marriage 💒 sekai

15. bölüm

Sabah erkenden hastaneye gitmek için hazırlanan Jongin sevdiğinin suratına uzun uzun baktı. Yanından hiç kalkmak istemiyordu. Onunla ömrünü birleştirmeden önce de sonra da her an yanında olmak istemişti. Gözlerini aralayan adam

"Jongin çok erken değil mi? Gitmesen olmaz mı? Sergiye müşteriler gelecek ciddi teklifler aldık"

Saçlarına yumuşak öpücük konduran esmer adam

"Olmaz bebeğim. Hastalar beni bekler. Biliyorsun bu sıralarda fazla izin aldım. Hepsinin üstesinden geleceksin. Dikkat et yatak odası için istediğim tablo karışıp gitmesin. Onu sergi bitince bu duvara asacağız"

"Jongin. Şeey annemle konuştun mu? Babam aradığını söylemişti"

Ses tonundan ne demek istediğini çoktan anlamıştı ve kestirip atmak istemiyordu. Kalbi bunu kabul edemezdi. Hem anne ve babasını çok özlemişti. Yine de gidemezdi.

"Gidemem Sehun. Lütfen teklif etme"

"Jongin Chuseok bayramı geliyor. Bu sene yorucu geçti. Köyümüze gidip ailemizle dinlenelim"

"Köye gitmek istemediğimi biliyorsun. Tekrar başlamayalım. Anne ve babama selam söyle. Onları benim için öp. Bir dahaki ay onları aldıracağım. Seul'ü özlemişlerdir. Hem yeni yaptırdığımız odalarını görmediler"

Sehun yatakta iyice doğrulmuştu

"5 sene oldu Jongin. Annie annem seni çok özledi. Her sene sensiz gitmek gidiyorum. Hem seni çok özlüyorum"

"O tarihlerde ameliyatım var. Arayıp anne ve babama açıklarım"

"Annen de orada Jongin"

Jongin sinirle ayağa kalktı. Kapıdan çıkacakken arkasını dönüp

"O ölü Jongin. Ölüler bir şey hissedemez. Ben bir yere gelmiyorum"

Yataktan hızlıca kalkan Sehun peşinden koştu

"Dur Jongin konuşmamız bitmedi ..."

Kapı çoktan kapanmıştı. Yine aynı şey tekrarlanıyordu. Bir daha o köye adımını attıramayacağına emindi. Elinden bir şey gelmiyordu. Oysa Jongin için kabus olan anılar onun için mutluluktu. Annie anneye her sene yalnız gitmeye oldukça utanıyordu. Ona hayatta en kıymetlisini vermişti o köy. Sahilde onunla gezmeli. İlk kavuştuğu yerde tekrar onu öpmeliydi. Orası tamamen onlara özeldi kolyeyi fırlattıkları, bir kız için kavga ettikleri, arkadaş oldukları, her an acı çektikleri, iplerin koptuğu, terk edildiği, kavuştuğu, evlendiği her anıları oradaydı. Şimdi ise oraya adımını atmıyordu.

~~~~~

Galeride gelen müşteriler ile anlaşmasını yapmış bütün imzaları atmıştı. Yüklü bir miktar karşılığında tüm tabloları satmıştı. Para her zaman önceliği olmasa da çok iyi para kazanmıştı. mutlulukla Jongin'den aldığı paranın tamamını geri vermeyi hayal ediyordu. İlk galerisini yeni açmış bir ressam olarak biraz şaşırsa da bu durum çok hoşuna gitmişti.

"♥️ Erkeğim ♥️" aranıyor ...

*Nasıl geçiyor bebeğim?*

"hepsini sattım"

*bu biraz tuhaf değil mi? Yani daha önce sergi açıldığını görmedim ama henüz açılalı bir hafta bile olmadı*

"Bir iç mimar geldi birkaç tanesini o aldı. Birkaç farklı kişi de geldi işte öyle oldu hepsi imzayı attı. Şanslıyım sanırım "

*Çok sevindim bebeğim. Akşam görüşürüz*

Neşeyle telefonu kapatmıştı.

~~~~~~~