DERİN

~4. Bölüm~

Uzun bi aradan sonra geri döndük, okul nedeniyle yazmaya vakit bulamıyoruz. Beğenmenizi umuyoruz. Yorumlarınız bizim için önemli.

Gözlerimi yavaş yavaş araladım, kendimi çok yorgun hissediyordum. Sabah olmuştu, aklıma dün olanlar geldi ve bi küfür savurdum. Kahretsin! Rezil olmuştum. Annem içeri geldi,

"Günaydın. İyi misin canım?"

Ben annemin sorusuna cevap vermeden,

-Ne oldu anne? Nasıl geldim ben eve? Anlamıyorum.

+Sakin ol Derin. Dün gece ufak bi sinir krizi geçirmişsin, belli ki seni seven bir arkadaşında yardımcı olmuş.

-Nasıl yani anne, kim yardımcı olmuş?

+Ne bileyim ben Derin genç bi çocuk, kim olacak arkadaşındır. Bizi aradı bizde gelip seni aldık.

Şaşkındım. Evet hatırlamıştım, dün birisi gelmişti yanıma ama o halde yüzünü seçememiştim. Sahi kimdi o? Her neyse kimse kim biri yardım etmek istemiş olamaz mı? En iyisi bugün okula gitmemenin verdiği rahatlığın tadını çıkarmak.

Yatağımdan kalktım ve banyoya yöneldim. Bugünü nasıl değerlendirebilirim acaba? Annemle mi vakit geçirsem, tüm gün bilgisayar başında mı otursam, ders mi çalışsam, yoksa mağaza mağaza gezsem mi?

Elimi yüzümü yıkayıp banyodan çıktım. Mutfaktan mis gibi kokular geliyordu. Annem poğaça ve en sevdiğim damla çikolatalı keklerden yapmıştı. Vay canına harika bi kahvaltı! Seviyorum annemi ya. Hızlıca masanın başına oturdum ve poğaçaları fırından çıkaran anneme gülümsedim.

-Hiç öyle gülme bugün evde oturup ders çalışacaksın.

+Ya anne yaa.

-Hiç itiraz istemiyorum Derin. Bak okulda değiştirdın, derste çalışmıyosun iyice düşecek notların.

+Anne bugün çalışmayayım lütfeen.

-İtiraz istemiyorum. Ben üst komşuyla dışarda olacağım biraz geç kalırım yemeğin dolapta.

Hımm annem dışarı çıkıyor. Ne de olsa benden haberi olmayacak. Annemin dışarı çıkması çok işime geldi. Ne kadar zamandır dışarıya çıkıp gezmemiştim.

Hemen hazırlanıp cüzdanımı kontrol edip evden çıktım. Otobüse bindim. Alışveriş merkezine gitmeye karar verdim. Cam kenarı bir koltuğa oturdum. Kulaklıklarımı taktım. Kulaklığımla ben güzel bir ikiliyiz.

Alışveriş merkezine sonunda vardık. Hemen kendimi içeri attım. Çok kıyafet ihtiyacım vardı. O partiyi hatırladım bi an. Kızlar benimle dalga geçmişti. Bu aklıma gelince daha çok hırslandım. Kendime çok güzel elbiseler, gömlekler, pantolonlar aldım.

Daha sonra acıktım. Bişeyler yedim. Saate baktım. Biraz gec olmuş. Anneme yakalanmadan eve gitmeye karar verdim. Tekrar otobüse bindim, eve doğru yol aldım.

Eve geldiğimde annem daha eve gelmemişti. Derin bir nefes aldım . Odama çıktım aldigim elbiseleri yerleştirdim.

Annem eve geldi. Tabi ki çıkıp gezdiğimi anladı. Ama fazla kızmadı. Yaşadıklarımızdan sonra annem fazla üstüme gelmiyor. Babam işten geldi. Beraber yemek yedik. Sonra odama çekildim. Telefonumu açıp internete girdiğimde ise Sıladan mesaj gelmiş olduğunu gördüm, Sena ve Rümeysada bi kaç kez aramıştı. Anlaşılan partide olanlardan sonra birde okula gitmeyince endişelenmişlerdi. Üçününde içini rahatlatacak birer mesaj attım.

Her gece olduğu gibi Masal aklıma geldi. Onu düşündüm. Sonra uykuya daldım.

Sabah uyandığımda "Kalk bakalım Derin hanım okul sizi bekler" deyip suratımı buruşturdum. Annem çok güzel bir kahvaltı masası hazırlamış olsa da "Okulda bir şeyler atıştırırım." deyip evden çıktım.

Okula adım atar atmaz Doğukan'la göz göze geldik. Endişeli gibi bir hali vardı. Şaşırdım. Benim de ona baktığımı farketmiş olmalı ki hızla kafasını çevirdi. Onu takmayıp kızların yanına doğru ilerledim. Onlarla selamlaştıktan sonra sınıfa gitmek için yürürken Sıla

"Biraz daha iyisin değil mi?" dedi. Kafamı sallayıp gülümsedim.

"Bizim çocuklar annemlere haber vermiş sanırım hepinize çok teşekkür ederim." dedim.

Rümeysa kaşlarını çatıp baktı. "Ne yani? Kimin haber verdiğini bilmiyor musun?" dedi. Sena da gülerek "Nereden bilsin canım kız kendinde miydi sanki?" deyince daha da meraklanmaya başladım.

"Bizimkiler değilse kim o zaman? Söyler misiniz lütfen?" dedim.

Sena'nın "Doğukan tabi ki." demesiyle başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Ne yani o muydu cidden?