Απαγωγή στον έρωτα...(2)

Thirty-four

Άνοιξα τα μάτια μου, αλλά ο Δημήτρης δεν είναι δίπλα μου.
Σηκώθηκα και πήγα στο μπάνιο να πλυθω.
Μόλις τελείωσα κατέβηκα κάτω για να δω που είναι.
Πήγα στο σαλόνι και δεν ήταν. Πήγα στην κουζίνα και τον είδα να φτιάχνει πρωινό.
Χαμογέλασα και τον πλησίασα.

Γ: Καλημέρα!
Δ: Ξύπνησες; Καλημέρα!

Είπε και με φίλησε.

Γ: Τι κάνεις εδω;
Δ: Θα στο έφερνα πάνω αν κοιμόσουν λίγο ακόμη αλλά με πρόλαβες.
Γ: Γιατί τέτοια περιποίηση; Τι έχεις κάνει;
Δ: Τίποτα, απλά θέλω να σε ευχαριστήσω για το χθεσινό. Την υπομονή που έδειξες. Ευχαριστώ! Άλλη στη θέση σου θα τα παρατούσε και θα έφευγε απο την στιγμή που είχαμε βγει έξω. Δεν θα με σταματούσε.
Γ: Ναι, μόνο που υπάρχει μια διαφορά. Εγώ δεν είμαι οι άλλες.
Δ: Ναι,το ξέρω και το αναγνωρίζω σε εσένα αυτό.
Γ: Ευχαριστώ! Άντε, λοιπόν. Ας φάω το πρωινό που μου έφτιαξες.

Άρχισα να τρώω χωρίς να του δώσω και τον έβλεπα που τα ληγουρευονταν αλλά δεν έκανε την κίνηση να πάρει.

Γ: Θέλεις;
Δ: Οχι,φαε!
Γ: Καλά, εντάξει. Άνοιξε!

Είπα και πλησίασα τη φρυγανιά με την μαρμελάδα στο στόμα του.
Άνοιξε το στόμα του και δάγκωσε.

Γ: Που θα μου πεις εσύ εμένα ότι δεν θέλεις. Και όλο το δίσκο να σου έδινα, θα τον έτρωγες.
Δ: Υπερβάλλεις!
Γ: Σσσ μη μιλάς! Τρωγε!

Είπα και του ξαναεδωσα να δαγκώσει από τη φρυγανιά.
Φυσικά και έφαγε!

Δ: Τελικά κανονίσατε με την Νεφέλη τι θα κάνουμε;
Γ: Όχι,δεν την πήρα τηλέφωνο. Κάτσε να πάω να πάρω το κινητό μου.

Ανέβηκα στο δωμάτιο, πήρα το κινητό μου και ξανακατεβηκα στην κουζίνα.
Κάλεσα την Νεφέλη και περίμενα να το σηκώσει.
Άργησε λίγο αλλά το σήκωσε.

Ν: Ναιι...
Γ: Καλημέρα! Σε ξύπνησα;
Ν: Πως μ'ακους;
Γ: Ναι, έχεις δίκιο.
Ν: Τέλος πάντων,πες τι είναι;
Γ: Τι έγινε τελικά με τον Άρη; Θα έρθετε;
Ν: Αα ναι! Θα σε έπαιρνα μετά να στο πω. <<Με ποιον μιλάς πρωί πρωί; Κλεισ'τοο...>>

Ακούστηκε από πίσω ο Άρης και με τον Δημήτρη γελάσαμε, εφόσον ειναι σε ανοιχτή ακρόαση και ακούει και εκείνος.

Γ: Καλά καλά σε κλείνω μην ενοχλούμε και τον κύριο δίπλα σου. Ελπίζω αυτή τη φορά να ξέρει η μανα σου που είσαι και να μην με ξαναπριξει στα τηλέφωνα.
Ν: Ξέρει ξέρει... Έλα, μιλάμε. Φιλιά!
Γ: Άντε γειά!

Το έκλεισα και συνέχισα το πρωινό μου.

Δ: Ξέρεις τι σκεφτόμουν;
Γ: Τι σκεφτόσουν;
Δ: Θες να πάμε κάπου διακοπές;
Γ: Οι δυο μας;
Δ: Ε ποιοι;
Γ: Ναι ναι θέλω.

Φώναξα χαρούμενη και τον αγκάλιασα.
Όπως με κρατούσε αγκαλιά,με έβαλε να καθίσω στον πάγκο πίσω μου και απομακρύνθηκε.

Δ: Ωραία... Που θες να πάμε;
Γ: Δεν ξέρω... Πόσο καιρό έχω να το σκεφτώ;
Δ: Πόσο θες;
Γ: Εσύ θα μου πεις.
Δ: Μια βδομάδα;
Γ: Ωραία! Σε μία εβδομάδα θα ταξιδεύουμε για κάπου, αλλά ακόμα δεν ξέρω για που. Θα σου απαντήσω άμεσα.
Δ: Θα περιμένω!

Είπε με χαμόγελο και με φίλησε.

Γ: Αχ Δημήτρη δεν ξέρεις πόσο χαρούμενη με έκανες. Θα φύγουμε κάπου, μακρυά απο εδώ. Είναι ότι χρειάζομαι αυτή τη στιγμή. Ευχαριστώ!

Είπα και τον φίλησα.

Δ: Δεν χρειάζεται να με ευχαριστείς. Θέλω να είσαι χαρούμενη και χαίρομαι περισσότερο όταν σε κάνω εγω.
Γ: Νομίζω σκέφτηκα που θέλω να πάμε.... Τι λες για Πάρο;
Δ: Ωραίο ακούγεται!
Γ: Ωραία, εκεί θα πάμε.

Είπα και τον φίλησα. Τον αγκάλιασα και με σήκωσε στην αγκαλιά του.
Πήγε στο σαλόνι και έκατσε με εμένα επάνω του.

Δ: Λοιποον, έλα να ψάξουμε εισιτήρια.

Άνοιξε το κινητό του και μπήκε στο ίντερνετ για να ψάξει.